KTO - Kulturalne To i Owo

Miałem nadzieję, a nawet przekonanie, że po fatalnych poprzednich dwóch częściach „Kogla – mogla” jego kontynuacja nie może być gorsza. I nie myliłem się: „Baby boom, czyli Kogel Mogel 5” jest do strawienia. Nie żeby powstała jakaś rewelacyjna komedia, nie, ale też i nie ma, moim zdaniem, absolutnej kichy. Polska kinematografia zna gorsze przypadki. Scena zbiorowa. Fot. materiał promocyjny Next Film Trochę denerwuje mnie nieustanne odwoływanie się do dylogii wyreżyserowanej w latach 80. XX wieku przez Romana Załuskiego. Owszem, zwłaszcza „Kogel mogel” był rewelacyjny głównie dzięki znakomitym dialogom skrzącym się bon motami, które na stałe weszły do polszczyzny, by przypomnieć choćby „Marian, tu jest jakby luksusowo” i wspaniałym rolom Małgorzaty Lorentowicz, Katarzyny Łaniewskiej czy Jerzego Turka. Ale... to już było. Nie pozostaje nic innego niż przyjąć kontynuację kultowego filmu z całym dobrodziejstwem inwentarza. Lub sobie ją odpuścić, tym bardziej że w piątej części niewie

W bieżącym roku przypada 90. rocznica urodzin (14 stycznia) i 55. - śmierci (14 czerwca) jednego z najbardziej znanych i poczytnych swego czasu pisarzy, Marka Hłaski, autora takich utworów, jak m.in. „Pierwszy krok w chmurach”, „Ósmy dzień tygodnia”, „Następny do raju”, „Cmentarze” czy „Piękni dwudziestoletni”. To zapewne te dwie rocznice i fakt ogłoszenia przez Sejm pisarza patronem 2024 roku stały się impulsem do stworzenia wieczoru literacko – muzycznego, którego prezentacja odbyła się 26 stycznia 2024 roku w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Ostrowcu Świętokrzyskim. Scena zbiorowa. Fot. Krzysztof Krzak Poza gospodarzami w realizacji pomysłu wzięły udział także inne książnice działające w mieście: Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka w Kielcach, filia w Ostrowcu Świętokrzyskim i Biblioteka Akademii Nauk Stosowanych im. Józefa Gołuchowskiego, a także Miejskie Centrum Kultury. A zatem zespół sprawdzony już w tego rodzaju przedsięwzięciach – dość przypomnieć choćby koncert złożony

„ Kasie”, spektakl zrealizowany w 2019 roku przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach projektu Teatroteka, a pokazany premierowo 21 stycznia 2024 roku przez TVP Kultura w paśmie „ Teatroteka nocą” to popis aktorstwa w wykonaniu Agnieszki Skrzypczak, aktorki, która zbiera obecnie rewelacyjne recenzje za swoją rolę w monodramie „Ifigenia ze Splott” Gary’ego Owena na Małej Scenie Teatru im. Jaracza w Łodzi. Agnieszka Skrzypczak. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Z tym łódzkim teatrem Agnieszka Skrzypczak związana jest jeszcze od czasów studiów aktorskich w słynnej „Filmówce”, kiedy to w 2011 roku zadebiutowała na jego scenie rolą Jean Fordham w „Gorącym lecie w Oklahomie” reżyserowanym przez Artura Urbańskiego. Później wystąpiła w Jaraczu w takich spektaklach, jak m.in. „Marzenie Nataszy”, „Antoniusz i Kleoptara”, „Wassa Żeleznowa”, „3 siostry”, „Mizantrop” czy „Słabi”. Za wiele z zagranych ról otrzymała znaczące nagrody i wyróżnienia, by wymienić tylko nagrodę im. Andrz

Wzorem minionego roku Biblioteka Akademii Nauk Stosowanych im. Józefa Gołuchowskiego w w Ostrowcu Świętokrzyskim kierowana przez Barbarę Bakalarz – Kowalską kontynuuje cykl „Moja pasja” przedstawiający uzdolnionych artystycznie mieszkańców miasta – siedziby uczelni. 20 stycznia 2024 roku zagościły w nim prace Grzegorza Tyrały. Barbara Bakalarz-Kowalska i Grzegorz Tyrała. Fot. Krzysztof Krzak Grzegorz Tyrała urodził się i mieszka w Ostrowcu Świętokrzyskim. Ukończył tutejsze renomowane Technikum Hutniczo – Mechaniczne, a obecnie jest pracownikiem technicznym Muzeum Historyczno – Archeologicznego (Pałac Wielopolskich w Częstocicach). Rzeźbieniem w drewnie zajmuje się od wielu lat, najczęściej pracuje z drewnem drzew liściastych, takich jak topola i lipa, choć nie stroni również od buku, dębu czy jesionu. Równie szeroki, jeśli nie szerszy, jest wachlarz tematyczny jego prac. W pewnym uproszczeniu można je podzielić na prace artystyczne i użytkowe, czy jak chcą niektórzy: sacrum i pr

Styczniowe i lutowe niedzielne wieczory w TVP Kultura znaczone mają być pokazami kolejnych spektakli zrealizowanych przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach trwającego od 2013 roku projektu TEATROTEKA. Pierwszym przedstawieniem pokazanym 14 stycznia 2024 roku była „Kobieta w lustrze” w reżyserii Waldemara Raźniaka. Patrycja Soliman, Dorota Segda. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Spektakl, podobnie jak i sama sztuka, powstała w 2015 roku. Jej autor, Piotr Domalewski (aktor, scenarzysta i reżyser tak uznanych filmów, jak „Cicha noc”, „Jak najdalej stąd”, „Hiacynt”) otrzymał za nią wyróżnienie w konkursie na polski dramat współczesny „Metafory rzeczywistości”. Także w tej kameralnej sztuce skupia się na skomplikowanych problemach dotykających ludzi niezależnie od wieku i pozycji społeczno – zawodowej. Tytułowa kobieta, to pięćdziesięcioletnia psychoterapeutka, Zofia Wysocka, która złamała etyczne zasady wykonywanego przez siebie zawodu, wchodząc w bliższą, a w

Sztuka Szymona Jachimka „Matka Boska Niespodziewana” znalazła się niespodziewanie w niedzielnym (7 stycznia 2024 r.) programie TVP Kultura, choć zgodnie z wielomiesięczną tradycją, która – jeśli wierzyć facebookowym zapowiedziom - miała być podtrzymana, spektakle Teatroteki Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych nadawane były we wtorki. Cezary Kosiński i Agnieszka Podsiadlik. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Grzegorz Wysocki, który jest głównym bohaterem sztuki i przedstawienia wyreżyserowanego przez Macieja Buchwalda , a grany bardzo wiarygodnie przez Cezarego Kosińskiego to skromny, czterdziestoparoletni nauczyciel matematyki z Sanoka. Nie do końca pogodził się ze śmiercią żony Ewy, bowiem regularnie odwiedza jej miejsce spoczynku, gdzie opowiada jej o wydarzeniach ze swojego samotniczego życia (ich syn ułożył sobie życie poza granicami kraju), wspomina wspólnie przeżyte lata i „dziwność” małżonki, a także przynosi jej krzyżówki, które wspólnie rozwiązują, tak jak to czyni

Olga Szomańska, znana i popularna piosenkarka i aktorka wystąpiła 5 stycznia 2024 roku w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego o ostrowieckiej dzielnicy Gutwin. Wraz z pianistą Jackiem Subociałlo zaprezentowała program związany z okresem świąteczno – noworocznym zatytułowany „Kolędowo”. Olga Szomańska i Jacek Subociałło. Fot. Krzysztof Krzak O Oldze Szomańskiej zrobiło się głośno w 1999 roku, gdy wyśpiewała sobie zwycięstwo w jednym z odcinków „Szansy na sukces” piosenką „W moim magicznym domu” z repertuaru Hanny Banaszak. To dzięki niemu znalazła się w Teatrze Muzycznym Capitol w rodzinnym Wrocławiu, a następnie w stołecznym Teatrze Muzycznym „Roma”, gdzie występowała w musicalach „Miss Saigon” oraz „Grease”. W latach 2003 – 2015 grała w Teatrze Rampa na Targówku w Warszawie (m.in. „Sztukmistrz z Lublina”, „Damy i huzary”). Równolegle współpracowała też z Piotrem Rubikiem, w którego oratorium „Tu Es Petrus” wykonywała (z Przemysławem Brannym) słynną pieśń „Niech mówią, że to ni

Według definicji Słownika Języka Polskiego PWN zew to wołanie, myśl lub uczucie wzywające do natychmiastowego działania. W moim przypadku nie miało zastosowanie określenie „natychmiastowe”, bowiem po płytę „Zew” Maddie Rock Squad sięgnąłem dopiero teraz, prawie cztery miesiące po jej wydaniu. Okładka płyty "Zew". Fot. materiał prasowy Radząca sobie coraz prężniej na rynku muzycznym częstochowska formacja Maddie Rock Squad (MRS) wydała ten krążek właściwie własnym sumptem przy pomocy życzliwych sobie ludzi. Zawarto na nim jedenaście utworów utrzymanych w dobrym, starym, rockowym brzmieniu. Poza jednym coverem, jakim jest „Baby one more time” Britney Spears zaśpiewanym jednak w charakterystycznej dla zespołu stylistyce, wszystkie są autorskimi dziełami liderki i wokalistki MRS, Magdy Maddie Nowak , która nie tylko napisała teksty, ale także skomponowała do spółki z Michałem Walą (aranżerem i producentem płyty) muzykę. Kapitalnego brzmienia materiału muzycznego nie było

Po oddaniu do ponownego użytku po przebudowie Zakładowego Domu Kultury (obecnie: Centrum Tradycji Hutniczych) z profesjonalną sceną i zapleczem do miasta wrócił teatr, a ściślej mówiąc gościnne występy trup teatralnych. Dominuje repertuar stricte rozrywkowy (komedie i farsy) obowiązkowo z nazwiskami znanymi z kina lub seriali tudzież show telewizyjnych. Pokazano już „Serca na odwyku” z małżeństwem Żaków, Hanną Śleszyńską i Michałem Pielą, czyli aspirantem Noculem. „Rozkład jazdy” na najbliższe miesiące przedstawia się następująco: Fot. materiał promocyjny 20 stycznia 2024, godz. 15.00 i 18.00: „Berek, czyli upiór w moherze” Bohaterka komedii Marcina Szczygielskiego, p ani Anna (w tej roli Ewa Kasprzyk , również reżyserująca ten spektakl) tak żarliwie angażuje się w życie swojej córki ( Joanna Jarmołowicz ) , że ta odwraca się od niej. Rozczarowana bohaterka za wszystko obwinia swojego sąsiada – Pawła ( Antoni Pawlicki ) , w którym upatruje przyczynę wszystkich jej problemów. Zwario