KTO - Kulturalne To i Owo

  Premiera wyprodukowanego przez TVP filmu „Marusarz. Tatrzański orzeł” odbyła się 16 stycznia bieżącego roku. Prezes Jacek Kurski odtrąbił sukces wynikający z tego, że „misja i tożsamość” spotkała się z „wielką widownią”. Na prośby widzów film pokazano powtórnie i pewnie na tym „zamieszanie” wokół obrazu Marka Bukowskiego by się skończyło, gdyby nie… syn bohatera filmu, Piotr Marusarz.   Mateusz Janicki jako Stanisław Marusarz. Fot. TVP W rozmowie z „Rzeczpospolitą” ten potomek legendarnego skoczka narciarskiego, mistrza olimpijskiego, wicemistrza świata w skokach narciarskich, a także trenera, propagatora sportu i podporucznika Armii Krajowej nie krył oburzenia faktem, iż twórcy filmu o jego ojcu nie kontaktowali się na żadnym etapie jego powstawania z rodziną Marusarzów. Zapewnia też, iż to pozwoliłoby to im (zwłaszcza autorom scenariusza: Maciejowi Dancewiczowi i Markowi Bukowskiemu ) uniknięcia wielu nieścisłości, przeinaczeń i przekłamań, których Piotr Marusarz w trwającym nie

  „Szalona miłość. Chcę takiego jak Putin. Reportaże z Rosji” Barbary Włodarczyk obecna jest dostępna od stycznia bieżącego roku. Niezrozumiałym sposobem nie trafiła ona w moje ręce wcześniej, choć staram się na bieżąco śledzić nowości wydawnicze dotyczące Rosji. Ale to nie jedyny mój problem z tą publikacją. Okładkę zaprojektowała Małgorzata Flis. Fot. Wydawnictwo Literackie Ściślej: nie z samą książką jako taką, bo tę czyta się w miarę dobrze, choć bez nadmiernej ekscytacji, jeśli jest się na bieżąco z tematyką wschodnią. Większy problem mam z jej autorką. Barbara Włodarczyk imponowała mi swoją znajomością tematyki rosyjskiej, była dla mnie – obok Krystyny Kurczab – Redlich, Andrzeja Zauchy i nieodżałowanego Wiktora Batera – niekwestionowanym autorytetem w tej dziedzinie. Z ogromnym zainteresowaniem oglądałem przez lata jej autorski cykl reportaży z byłych krajów ZSRR pod wspólnym tytułem „Szerokie tory”; gdy osiem lat temu ukazał się nakładem (podobnie jak „Szalona miłość. Chcę t

  Bodaj najlepszym, a i tak trochę na zasadzie „na bezrybiu i rak ryba”, koncertem 58. Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu zaprezentowanym podczas minionego weekendu przez Telewizję Polską był ten zatytułowany „Świat słowem malowany”. Finał koncertu. Screen, źródło: TVP Koncert piosenki literackiej miał w założeniu jego twórców przypomnieć dokonania najwybitniejszych autorów tekstów piosenek, które przez minione lata były, a w wielu przypadkach wciąż są, obecne w świadomości odbiorów, zwłaszcza tych, którzy przedkładają treść utworu nad chwytliwą melodię. Bowiem w myśl zasady wygłoszonej przez prowadzących koncert Jolantę Fraszyńską i Marka Bukowskiego : „Każda piosenka ma słowa, ale nie każda ma tekst. Określenie tekst oznacza, że ktoś napisał coś z sensem i przesłaniem”. W programie koncertu wykorzystano więc teksty tak uznanych twórców, jak Agnieszka Osiecka, Jonasz Kofta, Marek Grechuta, Magda Czapińska, Andrzej Mogielnicki, Jacek Cygan, Grzegorz Ciechowski, Olga „Kora

  Na początku lutego 2021 roku ukazała się płyta śpiewających sióstr Szydłowskich, które szturmem, a właściwie talentem i muzykalnością zdobyły serca jurorów i widzów pierwszej edycji telewizyjnego show „The Voice Senior”. Okładka płyty Sióstr Szydłowskich. Fot. Facebook Sióstr Szydłowskich   Wygrywając w 2019 roku ten muzyczny talent show w TVP 2, pochodzące z Łodzi Krystyna, Jolanta i Elżbieta Szydłowskie nie były absolutnymi amatorkami – naturszczykami na estradzie. Pierwsza z nich przez wiele lat związana była z Teatrem Muzycznym w Lublinie, na deskach którego zagrała ponad sto pierwszoplanowych ról; Jolanta w młodości była wokalistką zespołu Primo Voto, który wielokrotnie występował na festiwalach (głównie piosenki żołnierskiej w Kołobrzegu), gdzie poza wykonywaniem własnego repertuaru towarzyszył innym wykonawcom jako chórek. Również wraz z siostrą Elżbietą (wieloletnią nauczycielką chemii) Jolanta wystąpiła na kołobrzeskim festiwalu, zdobywając Srebrny Pierścień i nagrodę Minis