KTO - Kulturalne To i Owo

TVP po raz kolejny sięgnęła do zasobów Teatroteki i pokazała premierowo 11 stycznia 2022 roku zrealizowany przed blisko pięciu laty spektakl „Porwać się na życie”, którego twórcami jest duet Robert Urbański i Michał Szcześniak, „odpowiedzialny” za zaprezentowane dzień wcześniej w Teatrze Telewizji „Polowanie na karaluchy” Janusza Głowackiego. Agata Kulesza (Karolina) i Andrzej Mastalerz (Tadek). Fot. Wojciech Radwański Sztuka Roberta Urbańskiego powstała z myślą o konkursie Stowarzyszenia ZAiKS i Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, w którym zwyciężyła. Zanim spektakl trafił na mały ekran zgarnął wiele nagród podczas drugiej edycji Teatroteka Fest w 2018 r.: za tekst dramatyczny ( Robert Urbański ), reżyserię ( Michał Szcześniak ), scenografię ( Anna Wunderlich ), muzykę ( Agata Kurzyk ), pierwszoplanową rolę męską ( Andrzej Mastalerz ), otrzymał także Nagrodę Dziennikarzy. Został również uznany za najlepszy konkursowy spektakl telewizyjny podczas Ogólnopolskiego Festiwalu Szt

Na scenie teatralnej Mała Warszawa (ul. Otwocka 14) trwają prace nad nową premierą, którą zaplanowano na 17 września 2021 roku. Będzie nią sztuka Marka Modzelewskiego „Inteligenci”. Plakat reklamowy spektaklu. Fot. Bartek Warzecha Marek Modzelewski jest autorem m.in. znakomitego „Wstydu”, który grany jest nieustannie z ogromnym powodzeniem w Teatrze Współczesnym w Warszawie w reżyserii Wojciecha Malajkata. On również reżyseruje „Inteligentów” przygotowanych przez scenę SPEKTAKLOVE (sztukę gra również Teatr Śląski w Katowicach - Czytaj tutaj ). Bohaterami tego antymoralitetu rodzinnego o wojnie polsko – polskiej jest małżeństwo z długoletnim stażem. Anna (gra ją w przedstawieniu SPEKTAKLOVE Izabela Kuna ) jest dziennikarką magazynu dla kobiet, a jej mąż Szczepan (w tej roli sam reżyser, Wojciech Malajkat ) to były bezkompromisowy dziennikarz, dziś konformista, który popiera prawicową władzę. Wspólnie wychowują dwóch synów. Są postępowymi rodzicami, a przynajmniej za takich się uważ

Za jedyne 35 złotych na 48 godzin można wykupić na Playerze (bo kina wszak zamknięte są z powodu korona wirusa) dostęp do najnowszego filmu Jana Komasy „Sala samobójców. Hejter”. Drogo? Może, ale warto, bo to ważny film.   Vanessa Aleksander i Maciej Musiałowski. Fot. materiały prasowy Każdy słyszał o hejcie, wielu go doświadczyło, ale mechanizmy jego powstawania znane są tylko nielicznym. Reżyser do spółki ze scenarzystą, Mateuszem Pacewiczem (tym samym, który napisał dla Komasy „Boże ciało”) obnażają kulisy tego procederu, pokazując drobiazgowo, jak to zjawisko się w Polsce tworzy i rozwija. Dlatego, jako się rzekło, jest to film ważny i przerażający jednocześnie, bowiem ukazuje, że w świecie hejterów nie ma żadnych zasad, nie można liczyć na żadna taryfę ulgową, nawet jeśli jest się, jak państwo Krasuccy ( Danuta Stenka i Jacek Koman ), dobrodziejami człowieka zajmującego się niszczeniem ludzi w sieci. Tytułowym hejterem w filmie Jana Komasy jest Tomasz Giemza, do

Oj, nie udała się do końca „Zabawa zabawa” Kindze Dębskiej, reżyserce, której poprzednie dwie fabuły (a szczególnie „Moje córki krowy”) zdobyły uznanie krytyków i widzów.   Maria Dębska jak Magda. Fot. Robert Jaworski Nie, żebym się cieszył z porażki, czy łagodniej: z niepełnego sukcesu niewątpliwie sprawnej reżyserki, potrafiącej interesująco opowiadać wciągające historie. Wręcz przeciwnie, bardzo mi szkoda, że „Zabawa zabawa” nie jest filmem „dającym po oczach” w sprawie alkoholizmu kobiecego. Tym bardziej, że poprzedni istotny film na ten poważny i ważny temat („Tylko strach” Barbary Sass z wielką rolą Anny Dymnej) powstał ćwierć wieku temu.    Marcin Dorociński i Agata Kulesza. Fot. Robert Jaworski Może się to wydawać też dziwne z tego względu, że do współpracy scenariuszowej Kinga Dębska zaprosiła Mikę Dunin , osobę dotkniętą w przeszłości chorobą alkoholową, autorkę książek na ten temat i bloga „Emocjonalna izba wytrzeźwień”. Panie opowiadają historię trzech

Pisanie o filmie „Zimna wojna” Pawła Pawlikowskiego w miesiąc po jego międzynarodowym sukcesie na festiwalu w Cannes i tydzień po wejściu na ekrany kin w Polsce jest zadaniem tyleż trudnym, co łatwym.   Plakat do Filmu "Zimna wojna". Fot. materiał prasowy Trudnym, bo wypadałoby napisać coś oryginalnego, a wydaje się, że wszystko co można było powiedzieć o tym filmie, już powiedziano i napisano. A łatwym, gdyż wystarczyłoby potwierdzić wszelkie superlatywy, które do tej pory skierowano pod adresem Pawła Pawlikowskiego i „Zimnej wojny”. Nie sposób jednak odnotować faktu, iż oto oglądało się absolutne dzieło filmowe, doskonałe pod każdym względem. Śmiem twierdzić, że nawet lepsze niż nagrodzona przed trzema laty Oscarem „Ida” . Z tamtym filmem łączą „Zimną wojnę” czarno – białe zdjęcia i osadzenie opowiadanej fabuły w określonym kontekście historycznym. Tutaj jest to końcówka lat 40. i początek 50.   minionego wieku. Kompozytor i dyrygent Wiktor Warski ( Tomasz