KTO - Kulturalne To i Owo

Stowarzyszenie Lokalna Grupa Działania „Krzemienny Krąg” zorganizowała w listopadzie mijającego roku warsztaty dla miłośników fotografii z gmin należących do wspomnianego stowarzyszenia. Efektem tych zajęć jest wystawa zatytułowana „Lokalnie artystycznie. Bałtów 2023”, którą od 29 grudnia można oglądać w Galerii Fotografii Miejskiego Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim. Okładka kalendarza. Fot. Krzysztof Krzak Fragment wystawy. Fot. Krzysztof Krzak Podczas trzydniowych warsztatów dwudziestu fotografów – amatorów pracowało pod okiem profesjonalistów – fotografików skupionych w Fotoklubie „Galeria” MCK w Ostrowcu Świętokrzyskim, w większości członków Związku Polskich Artystów Fotografików. Byli wśród nich Dominika Jakubowska – Juszczak, Katarzyna Zawadzka, Urszula i Mirosław Radomscy, Stanisław Dulny, Stanisław Dunin – Borkowski, Jarosław Wójcik, Grzegorz Gałęzia, Grzegorz Górnisiewicz i Artur Dziwirek. Każdy z instruktorów reprezentuje inny nurt fotografii. To m.in. fotografia

Maria Pakulnis jest jedną z najbardziej elektryzujących aktorek polskich. Na dodatek wraz z upływem czasu coraz lepszą – to, co zrobiła ostatnio w „Johnnym”, serialach „Osiecka” i „Dewajtis” to zdecydowanie najwyższa klasa aktorstwa. Pakulnis prawie zawsze zresztą była i jest w swych kreacjach tak sugestywna, że cechy jej bohaterek jesteśmy skłonni przypisywać samej aktorce i oceniać ją jako osobę wyniosłą, chłodną, czasem wręcz groźną, jak Nadieżda Tumska z „Ekstradycji”. Sam tak myślałem do 15 września 2017 roku, gdy miałem okazję obserwować ją podczas inauguracji Festiwalu Komedii Talia w Tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego i pamiętam ten blask i ciepło bijące od Marii Pakulnis. A teraz przeczytałem „Moją nitkę”, czyli rozmowę Doroty Wodeckiej z aktorką. Okładkę projektował Tomasz Majewski. Fot. Wydawnictwo Agora Stosunkowo mało jest książek tak poruszających i zmuszających do rewizji naszego stosunku do bohatera wywiadu – rzeki, jak właśnie ta do bólu szczera rozmowa dwóch

Internetowe spektakle teatralne popularne były podczas pandemii, kiedy to teatry ze względów bezpieczeństwa były zamknięte. Zespoły teatralne rekompensowały sobie w ten sposób niemożność występowania przed „żywą” publicznością. Stosunkowo niedawno, bo 18 listopada 2023 roku, Teatr Miejski w Gliwicach zaprezentował prapremierę spektaklu internetowego zatytułowanego „Feblik” według sztuki Małgorzaty Maciejewskiej w reżyserii Lecha Mackiewicza. Scena zbiorowa. Fot. materiał Teatru Miejskiego w Gliwicach Teatr Miejski w Gliwicach został powołany do działania zaledwie w 2016 roku. W sześć lat później kierujący nim Grzegorz Krawczyk zainicjował Konkurs o Nagrodę Dramaturgiczną im. Tadeusza Różewicza, znakomitego poety i dramaturga, który w Gliwicach mieszkał blisko dwie dekady (w mieście tym stworzył m.in. swój najbardziej znany dramat – „Kartotekę”). Zwyciężczynią pierwszej edycji konkursu dramaturgicznego, na który wpłynęło ponad 130 sztuk, została właśnie dramaturżka i reżyserka,

  Cóż wystawić na zakończenie Roku Fredrowskiego, jeśli nie sztandarowe jego dzieło , jakim jest „Zemsta”? Tak też uczyniła była Telewizja Polska, pokazując „na żywo” 18 grudnia 2023 roku tę powszechnie znaną komedię, a w zasadzie jej fragmenty, przemianowując ją przy okazji dla niepoznaki na „Podstolinę”. Wiktoria Gorodeckaja i Paweł Paprocki. Fot. Arsen Petrovych Autor adaptacji i reżyser w jednej osobie, Mariusz Malec , uczynił (przynajmniej w założeniach) główną bohaterką Hannę Czepiersińską, trzykrotną wdowę, dysponętkę majątkiem młodziutkiej Klary, nad którym utraciłaby ona kontrolę w momencie zamążpójścia dziewczyny. Podstolina stara się więc znaleźć majętnego męża, „by nie zostać całkiem w nędzy”. Nie ma z tym większych problemów, bowiem potencjalni kandydaci traktują ją jako dobrą partię, sądząc, iż odziedziczyła po swoim mężu Podstolim pokaźny majątek. Jej wybór pada początkowo na Cześnika Raptusiewicza, stetryczałego stryja Klary ( Małgorzata Mikołajczak ). Jednocześn

Pięć lat po zrealizowaniu przez Wytwórnię Filmów Dokumentalnych i Fabularnych w ramach projektu Teatroteka doczekały się telewizyjnej premiery „Pradziady”. Kto przegapił emisję w TVP Kultura 12 grudnia 2023 roku, może obejrzeć spektakl na TVP VOD. A warto... Scena zbiorowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Wojciech Kuczok , którego tekst opracował i wyreżyserował Michał Zdunik , w sposób świadomy i momentami bardzo bezpośredni nawiązuje do klasycznych dramatów, jakim są „Dziady” Adama Mickiewicza i „Wesele” Stanisława Wyspiańskiego. Choć pobrzmiewają tutaj także echa „Moralności pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej. „Pradziady” – najkrócej rzecz ujmując – traktują o Polsce i Polakach. Wiem, można mieć odruch wymiotny czytając taki anons po kilku latach karmienia nas przez TVP tematyką patriotyczno – religijną, ale to przedstawienie nie pokazuje rzeczonego tematu formule „na klęczkach”. Wiem też, że mogą pojawić się głosy, zwłaszcza ze strony „prawdziwych Polaków”, że twórcy pokazali f

Światowej sławy Orkiestra Glenna Millera odbywa właśnie kolejną trasę koncertową w największych miastach Polski. Pierwszy koncert w cyklu „Best of” odbył się 11 grudnia 2023 roku w Operze Novej w Bydgoszczy, a dwa dni później ten najpopularniejszy bodaj big - band zagrał w Teatrze Wielkim w Łodzi. Orkiestra Glenna Millera w Teatrze Wielkim w Łodzi. Fot. Krzysztof Krzak W dniu, gdy piszę te słowa,15 grudnia, mija 79. rocznica śmierci w nie do końca do dziś wyjaśnionych okolicznościach twórcy formacji – Glenna Millera . Tego dnia w 1944 roku wyleciał on małym jednosilnikowym samolotem Noorduyn Norseman C-64 z bazy Royal-Air-Force w kierunku Paryża, gdzie następnie dolecieć mieli muzycy tworzący jego zespół, by już wspólnie koncertować dla mieszkańców Francji. Samolot nigdy tam nie doleciał. Domniemane hipotezy mówiły o trafieniu go bombą przez śmigłowce lecące na większej wysokości i zrzucające amunicję z powodu awarii. Przyczyną zaginięcia samolotu z Millerem na pokładzie mogły te

Maciej Zakościelny to aktor, który sympatię widzów i popularność zdobył dzięki rolom filmowym i serialowym. „Tylko mnie kochaj”, „Dlaczego nie!”, „Listy do M. 2”, trzeci i czwarty „Kogel – mogel”, „Kryminalni”, „Czas honoru” to tylko niektóre tytuły, w których aktor ten zaznaczył swoją obecność i pokazał niewątpliwy talent. Maciej Zakościelny z zespołem w MBP w Ostrowcu Świętokrzyskim. Fot. Krzysztof Krzak Rzadziej można go oglądać na deskach teatralnych, choć po ukończeniu w 2004 roku Wydziału Aktorskiego Akademii Teatralnej w Warszawie przez trzy sezony był związany ze stołecznym Teatrem Współczesnym, gdzie zagrał w takich sztukach, jak „Porucznik z Inishmore”, „Udając ofiarę” i „To idzie młodość…”. Zagrał też Morela w „Czasie odnalezionym” w Teatrze Scena Prezentacje, Krzysztofa w „Amazonii” w Teatrze Na Woli czy Maurice’a w „Upadłych aniołach” w Och – Teatrze. Mniej osób wie o tym, że Maciej Zakościelny to także utalentowany muzycznie artysta. Mogli się o tym przekonać widzowie i

Powstały w pierwszej dekadzie XX wieku „Skiz” należy – oprócz „Moralności pani Dulskiej” – do najczęściej wystawianych sztuk Gabrieli Zapolskiej. W samym tylko Teatrze Telewizji gościła już trzy razy (ostatnio w 2000 roku w reżyserii Gustawa Holoubka). 11 grudnia 2023 roku w formule „na żywo” zawitała po raz kolejny. Reżyserii podjął się specjalista od lekkich komedii – Wojciech Adamczyk. Anna Grycewicz i Sławomir Grzymkowski. Fot. Arsen Petrovych/TVP Skiz to termin związany z tarotem oznaczający najważniejszą z kart, nazywaną również jokerem, którą można zastąpić każdą inną. Bohaterowie sztuki Gabrieli Zapolskiej jak grę w karty traktują miłość. Grę, która może dla nich się źle skończyć, a w każdym razie diametralnie zmienić ich życie. „Skiz” Zapolskiej dzieje się w podolskim majątku młodego małżeństwa, Muszki i Witusia, którzy tworzą stadło zaledwie od dwóch lat. Przybywają do nich w gości doświadczeni małżonkowie Lulu i Tolo. To ten bojący się ujawnić swój wiek mężczyzna ulega f

Kinomani znają Tomasza Ziętka z wyrazistych kreacji aktorskich. Dość wymienić „Rudego” w „Kamieniach na szaniec”, Pawła w „Cichej nocy”, „Pinczera” w „Bożym Ciele”, Roberta Mrozowskiego w „Hiacyncie” czy Jurka Popiela w „Żeby nie było śladów”, za które był nagradzany lub nominowany do licznych nagród z Orłami czy Nagrodą im. Zbyszka Cybulskiego na czele. Od 29 listopada 2023 roku szeroka publiczność ma szansę poznać go jako utalentowanego wokalistę. A to za sprawą płyty „Some Old Songs”. Okładka płyty. Fot. materiał prasowy firmy Kayax Związki Ziętka z muzyką datują się przynajmniej od 2011 roku, kiedy to został śpiewającym gitarzystą trójmiejskiego zespołu The Fruicakes (grającego pop i rocka alternatywnego), z którym nagrał trzy płyty – ostatnią, „Into The Sun” trzy lata temu. W 2013 roku Policealne Studium Wokalno – Aktorskie im. Danuty Baduszkowej w Gdyni, z którego go szczęśliwie nie wyrzucono (w przeciwieństwie do warszawskiej Akademii Teatralnej, którą musiał opuścić po zal

1 grudnia 2023 roku w Biurze Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim otwarto 16. Jesienny Salon Sztuki. Nagrodzone prace będzie można oglądać do 28 stycznia przyszłego roku. Na wernisażu. Fot. Krzysztof Krzak Ale zanim o meritum – kilka uwag natury formalnej. Będę się upierał, że tegoroczna impreza powinna nosić numer porządkowy 1. Dlaczego? Ano dlatego, że zmieniono wszystkie zasady, które obowiązywały w tej imprezie organizowanej przez ostrowieckie BWA od roku 1997, kiedy to po raz pierwszy zaistniał Jesienny Salon Sztuki w Ostrowcu Świętokrzyskim (najpierw jako coroczna ekspozycja, potem w cyklu biennale). Tegorocznej edycji nadano nazwę Loostro (rozumiem, że zwykłe polskie „Lustro” brzmiałoby mniej światowo), laureaci konkursu otrzymali nową statuetkę wykonaną przez Pracownię Szkła Unikat, która zastąpiła tę tradycyjną autorstwa Arkadiusza Latosa… Przede wszystkim jednak zmieniono adresatów prezentacji - w odróżnieniu od poprzednich edycji, w których swoje prace mogli