KTO - Kulturalne To i Owo

Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych wraz ze swym projektem TEATROTEKA pozostaje niewyczerpanym źródłem ciekawych w większości realizacji, które systematycznie pokazuje TVP Kultura. Kolejną,a był nią spektakl „Hanoch odchodzi bez słowa” w reżyserii Dariusza Błaszczyka pokazano we wtorek, 4 kwietnia 2023 roku, po siedmiu latach od jego powstania. Scena zbiorowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Tytułowy bohater to Hanoch Levin, izraelski dramaturg, pisarz, poeta i reżyser teatralny, którego rodzina w 1935 roku wyemigrowała z Łodzi do Palestyny. Jego dramaturgiczny dorobek znany jest polskim teatromanom głównie dzięki krakowskiemu Teatrowi BARAKAH, który wystawił „Szyca” i „Królową wanny” w reżyserii Any Nowickiej oraz „Requiem” wyreżyserowane przez Macieja Gorczyńskiego. Sztuki Hanocha budzą ambiwalentne odczucia głównie z powodu kontrowersyjnych treści i formy nasyconej wulgaryzmami. Na próżno też szukać w nim szczęśliwych zakończeń. Po wątki z życiorysu Hanocha Levina sięgn

Pewien mój znajomy po obejrzeniu przedstawienia TEATROTEKI „Dzień dobry, wszyscy umrzemy” w TVP Kultura późną nocą z piątku na sobotę, zapewne powiedziałby: „Ależ trzeba mieć nasrane we łbie, żeby napisać coś takiego!”. A ja nie przez grzeczność, lecz w pełni świadomie, bym nie zaprzeczył. Marieta Żukowska, Tomasz Sapryk, Piotr Żurawski. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Sztuka Agnieszki Wolny – Hamkało wyreżyserowana przez Joannę Kaczmarek wpisuje się jak najbardziej w nurt współczesnej dramaturgii z ambicjami powiedzenia czegoś o człowieku, jego psychice, emocjach itede, itepe. I nie miałbym autorce tego za złe, gdyby nie fakt, że jej dzieło jest dramaturgicznie bardzo słabe i oderwane od prawdy czy choćby prawdopodobieństwa. I żadnym usprawiedliwieniem nie może być argument, że akcja „Dzień dobry, wszyscy umrzemy” toczy się w 2040 roku, bo przecież taki na przykład Szekspir pisał na przełomie XVI i XVII wieku, a ileż z jego dzieł prawdy o człowieku czerpiemy my, z przełomu XX

Podczas odbywającego się właśnie w Krakowie 14. Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego Boska Komedia spektakle prezentowane są stacjonarnie, na żywo (ponad 30 przedstawień), ale także w tak zwanym Nurcie Online. W tej drugiej sekcji znalazła się aktorska perełka, czyli „Kruk z Tower” wyreżyserowany przez Aldonę Figurę w stołecznym Teatrze Dramatycznym.   Konrad Szymański i Katarzyna Herman. Fot. Krzysztof Bieliński Taka forma prezentacji, choć pozbawia bezpośredniego kontaktu widza z aktorami, co jest wartością samą w sobie, w moim przekonaniu zapewnia intymność odbioru i bardziej osobisty kontakt ze sztuką. Nie mówiąc już o tym, że jest – często jedyną   - możliwością obcowania z przedstawieniem tym, którzy z różnych względów nie mogą obejrzeć „Kruka z Tower” na Scenie im. Haliny Mikołajskiej Teatru Dramatycznego w Warszawie (premiera odbyła się 19 lutego 2021 roku). A szkoda by było przepuścić możliwość obejrzenia przedstawienia ważnego dla współczesnego widza i obowiązkowego dla k

Swoistym zwieńczeniem XVIII Konkursu Chopinowskiego była premiera w Teatrze Telewizji sztuki Jarosława Iwaszkiewicza „Lato w Nohant” w reżyserii Kingi Dębskiej pokazana 25 października 2021 roku, cztery dni po ogłoszeniu wyników zmagań pianistów z całego świata. Marek Kossakowski (Chopin) i Katarzyna Herman (Sand). Fot. filmpolski.pl Była to już piąta telewizyjna adaptacja tej, jak nazwał ją sam Jarosław Iwaszkiewicz , komedii w trzech aktach z 1936 roku. Pierwszym telewizyjnym Chopinem był w spektaklu Józefa Słotwińskiego sam Gustaw Holoubek, a w roli George Sand wystąpiła znakomita Antonina Gordon – Górecka. Potem dwukrotnie „Lato w Nohant” realizowała Olga Lipińska, raz Agnieszka Glińska. Kinga Dębska , reżyserka obecnej inscenizacji, znalazła się zatem w szacownym gronie wybitnych twórców teatralno – telewizyjnych. Dębska nie pozbyła się historycznego sztafażu, w którego stworzeniu znacząco pomogły jej Katarzyna Filimoniuk (scenografka, która umiejętnie ożywiła naturalne wnęt