KTO - Kulturalne To i Owo

Dwa tygodnie po kontynuacji „Miłości do kwadratu”, równie przeciętnej, jak część pierwsza Netflix zaserwował 1 marca 2023 roku nowy romantyczny film „Dzisiaj śpisz ze mną”. Twórcy śmiało mogli zmienić tytuł na „Dzisiaj śpisz z nami”, bo zaiste trudno było nie usnąć, oglądając ich dzieło.   Maciej Musiał i Roma Gąsiorowska. Fot. Netflix U podwalin tej produkcji legła książka Anny Szczypczyńskiej pod takim samym tytułem wydana przez Wydawnictwo Filia w 2018 roku. Dla potrzeb filmu scenariusz na jej podstawie napisała Anna Janyska , a reżyserią zajął się Robert Wichrowski („Kobieta sukcesu”, „Negatyw”, „Leśniczówka”). Wydaje się, że film powstał z przeznaczeniem dla miłośniczek romantycznych historii à la Blanka Lipińska i jej kolejne „365 dni”, z tą różnicą, iż kochanków mamy tu rodzimych, a sycylijskie pejzaże zastąpiono tu islandzką surową egzotyką. Nina Szklarska, główna bohaterka filmu, jest dziennikarką w bliżej nieokreślonym piśmie (zdjęcia kręcono w siedzibie „Gazety Wybor

  „Coś ty TVP uczynił, Norwidzie?”   - chciałoby się rzec parafrazując słowa autora „Promethidiona” po obejrzeniu i wysłuchaniu koncertu z wykorzystaniem jego poezji w telewizji narodowej.   Martyna Byczkowska i Maciej Musiał. Źródło: Facebook Teatru TVP Koncert „Ty mnie do pieśni pokornej nie wołaj” miał swoją premierę w TVP Kultura 24 września 2021 roku dokładnie w dzień 200. rocznicy urodzin poety, z której to przyczyny Cyprian Kamil Norwid jest jednym z patronów bieżącego roku. Żeby w narodzie utrwalić to wydarzenie koncert powtórzono trzy dni później, nie wiedzieć czemu   w paśmie zwyczajowo zarezerwowanym dla spektakli Teatru Telewizji . Swoją drogą ciekawym wydaje się, że Norwid dostąpił zaszczytu patronowania rokowi w kraju, którego władza głosi wyjątkowość narodową pod wszelkimi względami. A przecież nikt tak jak on nie obnażał wad Polaków, pisząc na przykład „ Polacy są wspaniałym narodem i bezwartościowym społeczeństwem”, „Gorzki to chleb jest polskość” czy „Naród, któr

Zawsze wydawało mi się, że jeśli powstaje remake jakiegoś filmu lub spektaklu teatralnego, to powinien on być przynajmniej nie gorszy od oryginału. A twórca nowej wersji powinien mieć jakiś pomysł na swoją realizację. Okazuje się, że niekoniecznie jest tak, jak mi się wydawało…   Scena zbiorowa z "Igraszek z diabłem". Fot. Sylwia Penc/TVP W poniedziałkowym Teatrze Telewizji (13 stycznia 2020 r., TVP1) pokazano zrealizowany w krakowskim oddziale telewizji publicznej spektakl „Igraszki z diabłem” Jana Drdy w przekładzie Jana Stachowskiego. Scenariusz telewizyjny stworzył i przedstawienie wyreżyserował Artur Więcek „Baron”, ten sam, który wyreżyserował m.in. „Anioła w Krakowie" ze świetną rolą Krzysztofa Globisza.  Grzegorz Mielczarek, Roman Gancarczyk i Michał Majnicz. Fot. Sylwia Penc/TVP Przesłanie komedii Jana Drdy nie jest specjalnie oryginalne, mówi o odwiecznym pojedynku dobra ze złem (nieba z piekłem), o u tego pierwszego nad drugim. Ot, normalny