KTO - Kulturalne To i Owo

„ Chłopiec malowany” Piotra Rowickiego w reżyserii Piotra Ratajczaka przemknął już kiedyś przez telewizyjne ekrany. Pokazano go we wrześniu 2015 roku w Studiu Teatralnym Dwójki w godzinach równie późnych, jak w nocy z 24 na 25 lutego 2023 roku zrobiła to TVP Kultura. Zdaje się nie zapisał się spektakl ów w historii, bowiem próżno szukać w przepastnych archiwach instytucji zajmujących się sztuką teatralną jakichś jego omówień czy recenzji. Scena zbiorowa. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Realizując rzeczony spektakl dla TEATROTEKI Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych, Piotr Ratajczak miał już za sobą prapremierową realizację „Chłopca malowanego” w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie wszedł on na afisz 14 listopada 2010 roku. Sama zaś sztuka Piotra Rowickiego zdobyła w następnym roku nagrodę im. Stanisława Bieniasza za najlepszy tekst dramatyczny podczas XI Festiwalu Dramaturgii Współczesnej „Rzeczywistość przedstawiona” w Zabrzu. Jej temat zdaje się być wciąż aktualny, a w kont

Profesor Marcin Berdyszak i doktor Tomasz Drewicz z Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu powrócili w piątek, 24 lutego 2023 roku, do galerii Biura Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim. Pierwszy z nich zaprezentował „Feedback”, a ekspozycja drugiego z artystów nosi tytuł „Zd æ rzenie losowe”.    Fragment ekspozycji Tomasza Drewicza. Fot. Krzysztof Krzak Niespełna rok temu obaj panowie uczestniczyli w wystawie „Osobno i razem”, gdzie prezentowane były dokonania studentów i absolwentów poznańskiej uczelni powstałe w Pracowni Rzeźby i Działań Artystycznych prowadzonej przez prof. Berdyszaka. Wraz z nimi pokazali swoje prace studenci ASP w Warszawie pracujący pod kierunkiem prof. Sławomira Marca).    Tomasz Drewicz, Justyna Łada i Marcin Berdyszak. Fot. Krzysztof Krzak Marcin Berdyszak  zajmuje się malarstwem, instalacją i fotografią. I to przykłady jego aktywności artystycznej w tych trzech dziedzinach znalazły odbicie na wystawie w ostrowieckim

Pewien mój znajomy po obejrzeniu przedstawienia TEATROTEKI „Dzień dobry, wszyscy umrzemy” w TVP Kultura późną nocą z piątku na sobotę, zapewne powiedziałby: „Ależ trzeba mieć nasrane we łbie, żeby napisać coś takiego!”. A ja nie przez grzeczność, lecz w pełni świadomie, bym nie zaprzeczył. Marieta Żukowska, Tomasz Sapryk, Piotr Żurawski. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF Sztuka Agnieszki Wolny – Hamkało wyreżyserowana przez Joannę Kaczmarek wpisuje się jak najbardziej w nurt współczesnej dramaturgii z ambicjami powiedzenia czegoś o człowieku, jego psychice, emocjach itede, itepe. I nie miałbym autorce tego za złe, gdyby nie fakt, że jej dzieło jest dramaturgicznie bardzo słabe i oderwane od prawdy czy choćby prawdopodobieństwa. I żadnym usprawiedliwieniem nie może być argument, że akcja „Dzień dobry, wszyscy umrzemy” toczy się w 2040 roku, bo przecież taki na przykład Szekspir pisał na przełomie XVI i XVII wieku, a ileż z jego dzieł prawdy o człowieku czerpiemy my, z przełomu XX

Karierę zespołu The Hoods z Ostrowca Świętokrzyskiego śledzę już od kilku lat, ze szczególnym uwzględnieniem jego występu (jeszcze jako trio) podczas XIII Festiwalu im. Miry Kubasińskiej „Wielki Ogień” w 2019 roku. Teraz ukazała się debiutancka płyta The Hoods – „Throwback”. Okładka płyty. Fot. Facebook The Hoods Materiał muzyczny z tego krążka pojawił się pod koniec zeszłego roku na youtube’owym kanale zespołu. W lutym bieżącego roku zafunkcjonował w najpopularniejszych serwisach streamingowych, takich jak Spotify czy Tidal. Dodatkowo wypuszczono także CD, co ucieszyło sporą grupę fanów The Hoods , nie tylko mieszkających w Ostrowcu Świętokrzyskim. Zdjęcie na okładkę wykonał Karol Kisiel . Przedstawia ona kasetę magnetofonową, jakże popularny nośnik w latach 80. i 90. minionego wieku. To z kolei doskonale koresponduje z tytułem i zawartością płyty. „Throwback” znaczy bowiem tyle, co „powrót do przeszłości”, a materiał muzyczny nagrany przez członków The Hoods nawiązuje do brzm

W pierwszy weekend lutego 2023 roku Teatr Współczesny w Warszawie na Scenie w Baraku prawdopodobnie po raz ostatni zagrał spektakle „A planety szaleją… (Młodzi w hołdzie Korze)” w reżyserii Anny Sroki – Hryń. Wcześniej jednak powstała telewizyjna wersja spektaklu, którą TVP 1 pokazała w głównym paśmie Teatru Telewizji 13 lutego 2023 roku. Scena zbiorowa. Fot. TVP „ Planety…” trafiły na deski sceny kameralnej warszawskiego Współczesnego przed dwoma laty, w sierpniu, jeszcze jako praca szkolna zrealizowana w 2019 roku przez ówczesnych studentów Wydziału Aktorstwo Teatru Muzycznego Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie w ramach przedmiotu „Sceny dialogowe muzyczne”. Młodzi adepci aktorstwa pracowali pod kierunkiem dr Anny Sroki – Hryń , znanej z wielu „śpiewanych” ról m.in. w chorzowskim Teatrze Rozrywki i Teatrze Muzycznym „Roma” w Warszawie. Na stronie internetowej uczelnianego Teatru Collegium Nobilium można przeczytać informację, że spektakl „A planety sza

Teatr Rozterka nie jest jeszcze znany szerszemu gronu miłośników Melpomeny, co nie dziwi, zważywszy, że historia tej grupy teatralnej rozpoczęła się niecały rok temu. Sytuacja może się zmienić po pierwszej premierze Rozterki, która miała miejsce 11 lutego 2023 roku. Artur Dębski i Marzena Urban - Żelazowska. Fot. Krzysztof Krzak Teatr Rozterka (jak powiedziała konferansjerka Małgorzata Kasprzyk: „nikt nie wie, skąd taka nazwa”) powstał i działa w Ośrodku Kultury Gminy Sadowie leżącej w powiecie opatowskim (województwo świętokrzyskie). Inicjatorem jego powstania był znany w regionie i poza nim poeta, prozaik i dramaturg, mający w swoim dorobku takie książki, jak „Dylematy”, „Pozłoty”, „Anioł Temidy” czy „Parafia”, Artur Dębski . On też stworzył sztukę „Wymarzony”, nazywając ją w podtytule „komedią o mały włos romantyczną”. Dębski nie tylko napisał tekst, ale również przedstawienie wyreżyserował i zagrał w nim jedną z ról. Na scenie towarzyszą mu m.in. Marzena Urban – Żelazowska (n

Chyba nikogo nie trzeba przekonywać, że „Seks dla opornych” to jedna z komedii wszech czasów. Z powodzeniem grana jest w wielu teatrach Polski. W Teatrze Polonia przygotowano nawet drugą jej wersję w nowej obsadzie. Na afisz Teatru Nowego im. Kazimierza Dejmka w Łodzi sztuka Michele Riml trafiła w 2018 roku, a bilety wciąż rozchodzą się jak świeże bułeczki. By więcej osób mogło zobaczyć to przedstawienie w reżyserii Pawła Pitery przeniesiono je z Małej na Dużą Scenę. Maria Gładkowska i Wojciech Wysocki. Fot. HaWa/materiał teatru Bohaterów sztuki, państwo Alicję i Henryka Lane poznajemy podczas ich wizyty w ekskluzywnym (choć mężczyzna co i rusz znajduje mankamenty wyposażenia nieadekwatne do ceny pobytu) hotelu L, do którego wybrali się, zgodnie z zaleceniami poradnika dla wypalonych w małżeństwie partnerów. Założeniem tego wyjazdu jest chęć dokonania daleko idącej „renowacji’ ich 30 – letniego małżeństwa. Szczególnie Alicji wydaje się on pozbawiony świeżości i atrakcyjności. W d

Kiedy Piotr Domalewski realizował w 2018 roku dla TEATROTEKI Wytwórni Filmów Dokumentalnych i Fabularnych spektakl „Alicja w krainie koszmarów”, miał już za sobą „Cichą noc” nagrodzoną między innymi Złotymi Lwami na festiwalu filmowym w Gdyni i Orłami za reżyserię, scenariusz i najlepszy film. Wspomniana już „Alicja…” trafiła na ekrany TVP Kultura późną nocą dopiero 3 lutego 2023 roku. Magdalena Schejbal, Filip Perkowski, Anna Próchniak. Fot. Wojciech Radwański Jak większość projektów tego znakomitego reżysera, ale także aktora (przez pięć lat występował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku), scenarzysty, a nawet kompozytora, także i ten jest dziełem autorskim. To bowiem Piotr Domalewski napisał scenariusz, inspirując się - co można przeczytać w napisach czołówkowych - tytułami z prasy kolorowej i wyreżyserował „Alicję w krainie koszmarów”. Tytułowa Alicja, będąc 12 - letnią dziewczynką, została porwana i następnie przez siedem lat przetrzymywana przez swego gnębiciela w piwnicy o po