KTO - Kulturalne To i Owo

  Różnie teatry dotknięte epidemią koronawirusa radziły sobie w okresie zamknięcia z brakiem możliwości regularnego grania spektakli. Większość postanowiła zaprezentować w Internecie swoje przedstawienia zarejestrowane uprzednio dla różnych, najczęściej kronikarskich, celów. Artyści Teatru Syrena w Warszawie postanowili nakręcić film o sobie w teatrze. Piotr Nerlewski, Joanna Drozda, Jacek Mikołajczyk. Screen: K.Krzak Na realizację swojego pomysłu Syrena pozyskała dotację Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego z programu „Kultura w sieci”, którego głównym dysponentem jest Narodowe Centrum Kultury. Scenariusz napisał Michał Wybieralski , który wybrał dla swojego dzieła konwencję mockumentu, czyli filmu łączącego elementy dokumentu i fabuły o zabarwieniu komediowym. Punktem wyjścia są przygotowania do jubileuszu 75 – lecia sceny przy Litewskiej 3 w stolicy. W obawie, że kolejny atak wirusa ponownie uniemożliwi żywy kontakt aktorów z widzami, aktorzy postanawiają utrwalić kamerą

Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie gra nieprzerwanie od 6 lutego 1886 roku (jedynie w sezonie 1914/1915 miał przerwę, gdy budynek przekształcono w lazaret); zmieniał nazwy, dyrektorów, zespoły aktorskie i tylko publiczność przez cały ten okres pozostawała wierna swojemu przybytkowi Melpomeny.   Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Fot. Piotr Krzak Swojemu, bowiem to lublinianie sami sobie zbudowali teatr. Powstał on w całości ze składek społecznych zainicjowanych przez lubelskich przemysłowców Adolfa i Juliusza Fricków . Projekt budynku utrzymanego w stylu włosko – francuskiego renesansu jest dziełem Karola Kozłowskiego . Budowa trwała 2 lata. Kiedy zainaugurowano jego działalność jako Teatru Zimowego należał on do najpiękniejszych i najnowocześniejszych w ówczesnej Europie. Pierwszym dyrektorem był Felicjan Feliński. W kolejnych latach lubelska scena dramatyczna nosiła nazwy: Teatr Wielki, Miejski, Centralnego Okręgu Przemysłowego czy Stadttheater Lublin (1941 – 1944)