KTO - Kulturalne To i Owo

„ Światło w przestrzeni cienia” to tytuł wystawy fotografii Tomasza Grzyba, którą otwarto w piątek, 17 listopada 2023 roku, w Galerii Fotografii Miejskiego Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim. Na wystawie fotografii Tomasza Grzyba. Fot. Krzysztof Krzak To jedna z pierwszych ekspozycji indywidualnych w dorobku twórczym radomianina Tomasza Grzyba , artysty – fotografika należącego do Związku Polskich Artystów Fotografików. W przestrzeni wystawienniczej zaistniała ona trzynaście lat temu. Pozostałe to: „Pod kątem” (2008), „Światło gór” (2009), „Dźwięki emocji” (2012), „Świadectwo” (2013), „Strefa ciszy” (2014), „Dotyk czasoprzestrzeni” i „Definicja przestrzeni” (2018) i „Dysocjacje czy natura światła?” (2022). Jego prace przyniosły mu wiele wyróżnień i nagród w konkursach krajowych i zagranicznych (m.in. w Danii, Macedonii, Serbii, Bośni i Hercegowinie, Francji, USA, Rosji, Turcji i w Indiach). Fragment wystawy prac Tomasza Grzyba. Fot. Krzysztof Krzak „Tomasz Grzyb to

Osiedlowy Dom Społeczny „Malwa” w Ostrowcu Świętokrzyskim zaprosił w piątek, 17 listopada 2023 roku na wystawę malarstwa Jerzego Wójtowicza, artysty pochodzącego z Wólki Bodzechowskiej, niewielkiej wioski w powiecie ostrowieckim. Fragment wystawy obrazów Jerzego Wójtowicza. Fot. Krzysztof Krzak Tego wieczoru foyer sali teatralnej „Malwy” wypełniło się miłośnikami sztuki malarskiej, a przede wszystkim obrazami Jerzego Wójtowicza , który jest artystą niezwykle płodnym, mimo iż jego aktywność trzynaście lat temu przerwał rozległy udar mózgu, po którym musiał uczyć się wielu rzeczy na nowo, w tym malowania. Nie była to nowość w życiu Wójtowicza, bowiem w dziedzinie malarstwa jest on absolutnym samoukiem. Jak powiedziała prowadząca wernisaż Anna Wójtowicz – Żurawska (bynajmniej nie spokrewniona z artystą), instruktorka domu kultury prowadzonego przez Spółdzielnię Mieszkaniową „Krzemionki”: - Pan Jerzy zaczynał od rysowania ołówkiem, później zaczął malować i rzeźbić. Inspiracją do je

Osiem lat czekał na oficjalną premierę w telewizji spektakl Katarzyny Szyngiery „Zgaga” oparty na dramacie Ewy Madeyskiej, który w 2012 roku znalazł się w finale Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej. Pewnie nie znalazł masowej publiczności, gdyż pokazała go niszowy, jakby nie było, TVP Kultura w dniu, w którym na Wiejskiej w Warszawie działy się wydarzenia dużo bardziej spektakularne (14 listopada 2023 r.). Krzysztof Dracz i Maria Kania. Fot. Wojciech Radwański/WFDiF „ Zgaga” Madeyskiej to kameralny, małoobsadowy dramat, który dzieje się w małomiasteczkowej społeczności (choć nie ona odgrywa tu ważną rolę). Bohaterami są członkowie rodziny, na czele której stoi lekarz ginekolog – położnik imieniem Tadeusz, w pozazawodowej rzeczywistości – mąż Heleny (zawód: przy mężu). Parę tę poznajemy w sytuacji, gdy małżonkowie zgłaszają się na rozmowę z panią kuratorką (Marta Ojrzyńska). Tematem spotkania jest ich córka, niespełna 16 – letnia Zuzanna, która sprawia kłopoty swoimi aspołecznymi za

Pisałem już onegdaj, że wielkim fanem opery to ja nie jestem. Dla mnie to sztuka głęboko anachroniczna, rażąca nienaturalnością, by nie powiedzieć sztucznością. Słucham i oglądam spektakle operowe jedynie wówczas, gdy występują w nich artyści uważani przez prawdziwych znawców za mistrzów w swoim fachu lub gdy wizja reżysera jest na wskroś oryginalna. W przypadku „Manon Lescaut” Giacoma Pucciniego z Opery Wiedeńskiej transmitowanej w sieci 8 listopada 2023 roku impulsem był ten pierwszy powód. Anna Netrebko jako Manon Lascaut. Fot. Michael Pohn W przedstawieniu zaprezentowanym przez Wiedeńską Operę Państwową w tytułowej partii wystąpiła bowiem Anna Netrebko , rosyjska sopranistka tyleż wybitna, co kontrowersyjna. Owe kontrowersje bynajmniej nie są związane z uprawianą przez nią sztuką. Wielu do dziś nie może jej wybaczyć (nie wiem na ile świadomego) wspierania prorosyjskich separatystów z Doniecka i Ługańska i pozowania na tle noworosyjskiej flagi w 2014 roku i braku stanowczego potęp

Agencja Dramatu i Teatru kontynuuje dzieło przybliżania polskiemu czytelnikowi i (miejmy nadzieję widzowi teatralnemu) twórczości dramatopisarskiej autorów z post jugosłowiańskiego kręgu kulturowo – literackiego. Po zbiorze dramatów bośniacko – serbskiej pisarki, Tanji Šljivar , wydanym w końcu ubiegłego roku pod tytułem „Jesteśmy tymi… i inne dramaty” , teraz ADiT opublikowała tom zatytułowany „Bałkański burdel” ze sztukami Jetona Neziraja. Projekt okładki: Samir Haliti. Fot. ADiT Autor jest kosowskim dramaturgiem i scenarzystą filmowym, którego twórczość jest stosunkowo mało spopularyzowana w kraju nad Wisłą, choć – jak wspomina Gabriela Abrasowicz w absolutnie rewelacyjnym pod względem merytorycznym wstępie pokazującym jego działalność artystyczną na szerokim historycznym tle dziejów kosowskiego teatru – dwie jego sztuki „Zburzenie wieży Eiffla” i „a.y.l.a.n.” zagościły na imprezach teatralnych w Olsztynie, Szczecinie i Katowicach. Ale większe problemy z twórczością tego dra

Początek listopada to wyjątkowy czas dla Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Kończą się przygotowania do dwóch wyjątkowych premier, a do prac nad jedną z nich zaproszeni są widzowie! Oprócz cieszącego się ogromną popularnością spektaklu na Scenie Głównej, w tym tygodniu widzowie zostaną zaproszeni także na niezwykłe przedstawienia w Zamościu i Tomaszowie Lubelskim. Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Fot. Piotr Krzak   Zapowiedzi premier Już w przyszłą sobotę, 18 listopada Teatr Osterwy zaprosi na premierę „ Jeanne” Jeana Roberta-Charrier a w reżyserii Karoliny Labahuy z Jadwigą Jankowską-Cieślak w roli głównej . To wyjątkowa historia żyjącej w samotności emerytowanej sekretarki, której ulubionym zajęciem jest przeglądanie czasopism i szpiegowanie sąsiadów. Wszystko zmienia się, gdy do jej drzwi puka Martin, prostolinijny młody człowiek, który w ramach akcji międzypokoleniowej pomocy, przynosi seniorom posiłki. To opowieść o intymnym świecie osoby samotnej, wykluczeniu społe