KTO - Kulturalne To i Owo

Dobrze się stało, że szefostwo Teatru Telewizji zdecydowało się przypomnieć twórczość Janusza Krasińskiego i pokazała 6 maja 2019 roku jego sztukę „Czapa, czyli śmierć na raty” w reżyserii Zbigniewa Lesienia.   Cezary Pazura i Michał Lesień-Głowacki. Fot. Natasza Młudzik Na przestrzeni lat 60. – 80. minionego Janusz Krasiński należał do grona najciekawszych prozaików, dramaturgów i scenarzystów. Na podstawie jego utworów powstały takie filmy, jak „Haracz szarego dnia” Romana Wionczka, „Wkrótce nadejdą bracia” Kazimierza Kutza; wraz z Ernestem Bryllem Krasiński napisał scenariusz słynnego swego czasu filmu polsko – radzieckiego „Zapamiętaj imię swoje” z Tadeuszem Borowskim i Ryszardą Hanin w rolach głównych. Powstała w połowie lat 60. XX wieku „Czapa, czyli śmierć na raty” pierwszą realizację miała w Studenckim Teatrze Hybrydy w Warszawie (w reżyserii Mariusza Dmochowskiego i Marka Wilewskiego), a rok później wystawił ją kielecko – radomski Teatr im. Stefana Żeromskiego.

Promocja najnowszego tomiku wierszy Jarosława Edwarda Gryza odbyła się 30 kwietnia 2019 roku w sali Galerii Fotografii Miejskiego Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim.   Jarosław Edward Gryz i Aneta Pierścińska - Maruszewska. Fot. K.Krzak „Niewolnik Europy” to piąty zbiór poezji tego twórcy związanego od urodzenia z tym miastem. Poprzednie nosiły tytuły: „Odcienie Człowieka” (1997), „Mój świat”, „Drzewa Polskie” (2001) i „Trzynaście róż” (2008). Wiele swoich utworów poświęcił Jarosław Edward Gryz Ostrowcowi Świętokrzyskiemu, zachodzącym w tym mieście przemianom społecznym i ekonomicznym, dotykającym jego mieszkańców. Wiersze zaczął pisać jako uczeń miejscowego Technikum Hutniczo – Mechanicznego. Debiutował jednak w Warszawie, 29 lat temu, publikacją w miesięczniku „Własnym Głosem”. Gryz nie byłby jednak rasowym poetą, gdyby w tworzonych wierszach nie poświęcał uczuciom, targającym go tak, jak i wszystkich ludzi.    Okładkę tomiku projektował Tadeusz Kurek. Fot. K.

Konia z rzędem temu, kto powie, dlaczego Jarosław Tumidajski, etatowy reżyser warszawskiego Teatru Współczesnego (ostatnio wyreżyserował w nim „Trzecią pierś” Ireneusza Iredyńskiego) wybrał na swój debiut w Teatrze Telewizji „Aszantkę” Włodzimierza Perzyńskiego.   Marcin Przybylski i Paulina Gałązka. Fot. Jan Bogacz/TVP Sztuka Włodzimierza Perzyńskiego miała już w telewizji trzy realizacje – ostatnią, w 1994 roku wyreżyserował Andrzej Łapicki, obsadzając w tytułowej roli Małgorzatę Pieńkowską (Maria z „M jak miłość”), aktorkę, którą – sądząc po lekturze jego pamiętników – wyjątkowo sobie cenił. Jarosław Tumidajski rolę Władki powierzył Paulinie Gałązce z Teatru Ateneum. I był to zdecydowanie dobry wybór. Aktorce udało się w sposób przekonujący, choć momentami przy użyciu zbyt farsowych środków wyrazu pokazać metamorfozę dziewczyny – kobiety, która z zakompleksionej, nieokrzesanej panienki z nizin społecznych (była córką stróża) staje się wyrachowaną, bezkompromisową utrzy

Najnowsza powieść Jakuba Małeckiego „Nikt nie idzie” ukazała się po raz pierwszy w końcu października minionego roku, ale w marcu 2019 roku wydawnictwo Sine Qua Non wypuściło jej edycję specjalną: w twardej oprawie, z kilkoma gadżetami od edytora i podpisem autora.   Jakub Małecki ze swoją powieścią. Fot. Marcin Łobaczewski Informacja o tym fakcie, przekazana przez Jakuba Małeckiego w programie „Drugie śniadanie mistrzów” stało się dla piszącego te słowa bezpośrednim impulsem do sięgnięcia po prozę tego jednego z najbardziej cenionych przez czytelników i krytyków współczesnych pisarzy polskich, nominowanego do literackich nagród, m.in. NIKE, im. Stanisława Barańczaka, Janusza A. Zajdla, laureata Złotego Wyróżnienia Nagrody im. Jerzego Żuławskiego i kilku innych. Na liście książkowych bestsellerów wciąż utrzymują się jego „Dygot” , „Ślady” czy „Rdza” , po które obiecałem sobie sięgnąć w najbliższym czasie. Ci, którzy znają wcześniejszą twórczość Jakuba Małeckiego, tę z