KTO - Kulturalne To i Owo

Olga Szomańska, znana i popularna piosenkarka i aktorka wystąpiła 5 stycznia 2024 roku w kościele Podwyższenia Krzyża Świętego o ostrowieckiej dzielnicy Gutwin. Wraz z pianistą Jackiem Subociałlo zaprezentowała program związany z okresem świąteczno – noworocznym zatytułowany „Kolędowo”. Olga Szomańska i Jacek Subociałło. Fot. Krzysztof Krzak O Oldze Szomańskiej zrobiło się głośno w 1999 roku, gdy wyśpiewała sobie zwycięstwo w jednym z odcinków „Szansy na sukces” piosenką „W moim magicznym domu” z repertuaru Hanny Banaszak. To dzięki niemu znalazła się w Teatrze Muzycznym Capitol w rodzinnym Wrocławiu, a następnie w stołecznym Teatrze Muzycznym „Roma”, gdzie występowała w musicalach „Miss Saigon” oraz „Grease”. W latach 2003 – 2015 grała w Teatrze Rampa na Targówku w Warszawie (m.in. „Sztukmistrz z Lublina”, „Damy i huzary”). Równolegle współpracowała też z Piotrem Rubikiem, w którego oratorium „Tu Es Petrus” wykonywała (z Przemysławem Brannym) słynną pieśń „Niech mówią, że to ni

Według definicji Słownika Języka Polskiego PWN zew to wołanie, myśl lub uczucie wzywające do natychmiastowego działania. W moim przypadku nie miało zastosowanie określenie „natychmiastowe”, bowiem po płytę „Zew” Maddie Rock Squad sięgnąłem dopiero teraz, prawie cztery miesiące po jej wydaniu. Okładka płyty "Zew". Fot. materiał prasowy Radząca sobie coraz prężniej na rynku muzycznym częstochowska formacja Maddie Rock Squad (MRS) wydała ten krążek właściwie własnym sumptem przy pomocy życzliwych sobie ludzi. Zawarto na nim jedenaście utworów utrzymanych w dobrym, starym, rockowym brzmieniu. Poza jednym coverem, jakim jest „Baby one more time” Britney Spears zaśpiewanym jednak w charakterystycznej dla zespołu stylistyce, wszystkie są autorskimi dziełami liderki i wokalistki MRS, Magdy Maddie Nowak , która nie tylko napisała teksty, ale także skomponowała do spółki z Michałem Walą (aranżerem i producentem płyty) muzykę. Kapitalnego brzmienia materiału muzycznego nie było

Po oddaniu do ponownego użytku po przebudowie Zakładowego Domu Kultury (obecnie: Centrum Tradycji Hutniczych) z profesjonalną sceną i zapleczem do miasta wrócił teatr, a ściślej mówiąc gościnne występy trup teatralnych. Dominuje repertuar stricte rozrywkowy (komedie i farsy) obowiązkowo z nazwiskami znanymi z kina lub seriali tudzież show telewizyjnych. Pokazano już „Serca na odwyku” z małżeństwem Żaków, Hanną Śleszyńską i Michałem Pielą, czyli aspirantem Noculem. „Rozkład jazdy” na najbliższe miesiące przedstawia się następująco: Fot. materiał promocyjny 20 stycznia 2024, godz. 15.00 i 18.00: „Berek, czyli upiór w moherze” Bohaterka komedii Marcina Szczygielskiego, p ani Anna (w tej roli Ewa Kasprzyk , również reżyserująca ten spektakl) tak żarliwie angażuje się w życie swojej córki ( Joanna Jarmołowicz ) , że ta odwraca się od niej. Rozczarowana bohaterka za wszystko obwinia swojego sąsiada – Pawła ( Antoni Pawlicki ) , w którym upatruje przyczynę wszystkich jej problemów. Zwario

Stowarzyszenie Lokalna Grupa Działania „Krzemienny Krąg” zorganizowała w listopadzie mijającego roku warsztaty dla miłośników fotografii z gmin należących do wspomnianego stowarzyszenia. Efektem tych zajęć jest wystawa zatytułowana „Lokalnie artystycznie. Bałtów 2023”, którą od 29 grudnia można oglądać w Galerii Fotografii Miejskiego Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim. Okładka kalendarza. Fot. Krzysztof Krzak Fragment wystawy. Fot. Krzysztof Krzak Podczas trzydniowych warsztatów dwudziestu fotografów – amatorów pracowało pod okiem profesjonalistów – fotografików skupionych w Fotoklubie „Galeria” MCK w Ostrowcu Świętokrzyskim, w większości członków Związku Polskich Artystów Fotografików. Byli wśród nich Dominika Jakubowska – Juszczak, Katarzyna Zawadzka, Urszula i Mirosław Radomscy, Stanisław Dulny, Stanisław Dunin – Borkowski, Jarosław Wójcik, Grzegorz Gałęzia, Grzegorz Górnisiewicz i Artur Dziwirek. Każdy z instruktorów reprezentuje inny nurt fotografii. To m.in. fotografia

Maria Pakulnis jest jedną z najbardziej elektryzujących aktorek polskich. Na dodatek wraz z upływem czasu coraz lepszą – to, co zrobiła ostatnio w „Johnnym”, serialach „Osiecka” i „Dewajtis” to zdecydowanie najwyższa klasa aktorstwa. Pakulnis prawie zawsze zresztą była i jest w swych kreacjach tak sugestywna, że cechy jej bohaterek jesteśmy skłonni przypisywać samej aktorce i oceniać ją jako osobę wyniosłą, chłodną, czasem wręcz groźną, jak Nadieżda Tumska z „Ekstradycji”. Sam tak myślałem do 15 września 2017 roku, gdy miałem okazję obserwować ją podczas inauguracji Festiwalu Komedii Talia w Tarnowskim Teatrze im. Ludwika Solskiego i pamiętam ten blask i ciepło bijące od Marii Pakulnis. A teraz przeczytałem „Moją nitkę”, czyli rozmowę Doroty Wodeckiej z aktorką. Okładkę projektował Tomasz Majewski. Fot. Wydawnictwo Agora Stosunkowo mało jest książek tak poruszających i zmuszających do rewizji naszego stosunku do bohatera wywiadu – rzeki, jak właśnie ta do bólu szczera rozmowa dwóch

Internetowe spektakle teatralne popularne były podczas pandemii, kiedy to teatry ze względów bezpieczeństwa były zamknięte. Zespoły teatralne rekompensowały sobie w ten sposób niemożność występowania przed „żywą” publicznością. Stosunkowo niedawno, bo 18 listopada 2023 roku, Teatr Miejski w Gliwicach zaprezentował prapremierę spektaklu internetowego zatytułowanego „Feblik” według sztuki Małgorzaty Maciejewskiej w reżyserii Lecha Mackiewicza. Scena zbiorowa. Fot. materiał Teatru Miejskiego w Gliwicach Teatr Miejski w Gliwicach został powołany do działania zaledwie w 2016 roku. W sześć lat później kierujący nim Grzegorz Krawczyk zainicjował Konkurs o Nagrodę Dramaturgiczną im. Tadeusza Różewicza, znakomitego poety i dramaturga, który w Gliwicach mieszkał blisko dwie dekady (w mieście tym stworzył m.in. swój najbardziej znany dramat – „Kartotekę”). Zwyciężczynią pierwszej edycji konkursu dramaturgicznego, na który wpłynęło ponad 130 sztuk, została właśnie dramaturżka i reżyserka,