KTO - Kulturalne To i Owo

Na kilka dni przed dziesiątą rocznicą śmierci Joanny Chmielewskiej, jednej z najpoczytniejszych twórczyń powieści sensacyjno – kryminalnych i obyczajowych, Wydawnictwo Znak wypuściło na rynek księgarski utwór „Niełatwo mnie zabić. Opowieść o Joannie Chmielewskiej” autorstwa Katarzyny Drogi. Okładkę zaprojektowała Maria Gromek. Fot. materiał prasowy Nie pierwsza to tego typu pozycja w dorobku twórczym Katarzyny Drogi. Wcześniej stworzyła już ona literackie portrety choćby Hanki Bielickiej, Hanki Ordonówny, Oli Piłsudskiej czy doktor Ireny Ćwiertni. Wszystko wskazuje na to, że ta dziennikarka i pisarka znakomicie czuje się w tym specyficznym gatunku literackim, jakim jest powieść biograficzna balansująca na pograniczu typowej biografii i powieści stricte fabularnej. Biorąc na tapet postać Joanny Chmielewskiej Katarzyna Droga miała w dużym stopniu ułatwione zadanie ze względu na obfitość materiału źródłowego. Po autorce kultowego „Lesia” pozostały liczne wywiady, film dokumentalny

Mało kto potrafił pisać z takim znawstwem o sprawach damsko – męskich, jak Agnieszka Osiecka. Znawstwem i uniwersalnością, powodującą, że nawet teksty powstałe ponad pół wieku temu i dziś brzmią aktualnie. Można się było o tym przekonać oglądając spektakl „Apetyt na czereśnie” pokazany w Teatrze Telewizji 2 października 2023 roku. Katarzyna Dąbrowska i Arkadiusz Brykalski. Fot. Jan Bogacz/TVP Historia przedstawiona w rzeczonym spektaklu zaczyna się stereotypowo, a nawet banalnie. Oto w przedziale kolejowym spotykają się, jak pisała sama Osiecka w jednej z najbardziej znanych swoich piosenek, „kobieta z przeszłością, mężczyzna po przejściach”. Początkowo zaskoczeni sytuacją, dość szybko nawiązują dialog (sercowy – jak nazwała go TVP w zwiastunie spektaklu) i zaczynają snuć opowieść o swoim minionym życiu, miłości zakończonej rozwodem, po zakończeniu którego wracają właśnie pociągiem. Widz dopiero w końcówce przedstawienia dowie się, że bohaterami tej słodko – gorzkiej rozmowy zwiz

W przestrzeni Ostrowieckiego Browaru Kultury trwa poplenerowa wystawa rzeźb stworzonych przez artystów skupionych w Ośrodku Pracy Twórczej „Wietrznia” w Kielcach. Hasłem pleneru było i tytułem wystawy jest słynne powiedzenie przypisywane greckiemu filozofowi Heraklitowi: „Wszystko płynie”, czyli panta rhei. Wystawa rzeźb plenerowych w Ostrowcu Świętokrzyskim. Fot. Krzysztof Krzak Ośrodek Pracy Twórczej „Wietrznia” powstał w 1976 roku z myślą o potrzebach artystów rzeźbiarzy. Jako główny cel działalności określono rozwój infrastruktury technicznej niezbędnej do uprawiania sztuki rzeźbiarskiej. Ośrodek był wydzieloną placówką upowszechniania kultury działającą przy Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego w Kielcach. Od roku 2003 Ośrodek Pracy Twórczej „Wietrznia” wchodzi w skład GEOPARK Kielce. Na terenie OPT „Wietrznia” znajduje się sześć indywidualnych pracowni rzeźbiarskich. Część z rzeźbiarzy (w sumie 11 osób, które wykonały 14 rzeźb) wzięła udział w trwającym cztery miesiące

Dawno, dawno temu, jakieś trzydzieści lat temu, istniała telewizja, w której występowali ludzie obdarzeni charyzmą i osobowością, którzy prowadzili programy, przyciągające tysiące, a nawet miliony widzów, które w obecnych czasach powszechnej degrengolady telewizji jako środka masowego przekazu przyjemnie jest powspominać z rozrzewnieniem, a czasem nawet z łezką w oku. A to wszystko za sprawą książki Kamila Bałuka wydanej właśnie (premiera: 27 września 2023 r.) przez Wydawnictwo Literackie.   Okładkę projektował Jasiek Krzysztofiak. Fot. materiał prasowy Praźródło tej publikacji tkwi w podcaście „Dawno temu w telewizji” prowadzonym przez Bałuka w Radiu newonce. Goście tamtych audycji zagościli także na stronach pisanej wersji podcastu. A są nimi twórcy, prowadzący kultowych programów i seriali telewizyjnych, które święciły triumfy oglądalności i popularności w latach 90. minionego wieku. Galerię tę otwiera Mariusz Szczygieł , znakomity reportażysta i pisarz, gospodarz niezapomnian

Dalibóg, nie mogę się doszukać logiki w poczynaniach zawiadujących Teatrem Telewizji, którzy postanowili wskrzesić kultowy Teatr Sensacji „Kobra”, emitując na żywo jego spektakl w poniedziałek (25 września 2023 r.), a nie – jak drzewiej bywało – w czwartek. I żeby chociaż zaprezentowano rzecz zupełnie nową, a nie remake sztuki Marka Domańskiego „Mord w hurtowni”! Mirosław Konarowski, Kamilla Baar, Wojciech Brzeziński. Fot. Arsen Petrovych Jedynym w miarę sensownym wytłumaczeniem tej decyzji może być zamiłowanie obecnej władzy i jej medialnego ramienia, jakim jest TVP do mrocznych czasów PRL – u (vide: stylistyka programów informacyjnych). Autor scenariusza telewizyjnego i jednocześnie reżyser „Mordu w hurtowni”, Adam Sajnuk , nie pokusił się nawet na najmniejsze uwspółcześnienie tekstu pochodzącego z lat 60. minionego wieku (prapremierę wyreżyserował Józef Słotwiński w 1967 roku). I tak, mamy tu kapitana Milicji Obywatelskiej, który prowadzi śledztwo w sprawie zamordowania w hurtown

Jeszcze tylko do końca września w Pałacu Wielopolskich, będącym jednym z dwóch oddziałów Muzeum Historyczno – Archeologicznego w Ostrowcu Świętokrzyskim, można oglądać wystawę rzeźb Mieczysława Weltera.   Fragment ekspozycji. Fot. Krzysztof Krzak Mieczysław Welter , wybitny polski rzeźbiarz, urodził się w Śremie w 1928 roku. Średnią szkołę plastyczną ukończył w Poznaniu, gdzie studiował również w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych na Wydziale Rzeźby. Dalsze studia i dyplom uzyskał na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od 1956 roku brał udział w wystawach ogólnopolskich oraz poza granicami kraju. Odbył liczne staże oraz podróże artystyczne po Europie, był także w Meksyku, Korei, Mongolii oraz w Chinach. Od 1960 roku organizował wystawy indywidualne: w Warszawie (Zachęta), Szczecinie, Wrocławiu, Sopocie, Krakowie, Lublinie, Opolu, Poznaniu, Gdańsku, Moskwie i Tbilisi. W ciągu ostatniej dekady o dorobek artysty ponownie zaczęły upominać się muzea. Wystawa „Mieczysław Welter.