KTO - Kulturalne To i Owo

  Ekspozycja „Spotkania w Krzemieńcu // Romantyzm i nostalgia” goszcząca w Galerii Biura Wystaw Artystycznych w Ostrowcu Świętokrzyskim od 20 kwietnia bieżącego roku nie miała ze względu na pandemię oficjalnego wernisażu. 21 maja natomiast odbył się (z zachowaniem reżimu sanitarnego) jej finisaż. Na finisażu w ostrowieckim BWA. Fot. Krzysztof Krzak  Rzeczona ekspozycja to w zasadzie trzy wystawy w jednej. Pierwszą część stanowi pokłosie Międzynarodowego Sympozjum Artystyczno – Naukowego organizowanego w Krzemieńcu od 10 lat. Brali w nim udział artyści z 28 krajów z trzech kontynentów. Organizuje je wraz z plenerem malarskim krakowska Galeria Labirynt No 2 prowadzona przez Leszka Żebrowskiego , który wraz z dr. Arturem Bartkiewiczem z ostrowieckiego BWA jest kuratorem wystawy krzemienieckiej. To swoiste nawiązanie do słynnych plenerów organizowanych w mieście urodzin Juliusza Słowackiego w okresie międzywojennym. – Była to enklawa artystyczna, gdzie zbierali się twórcy, którzy podgląd

  Poprzedni rok w sferze estradowej należał do młodej piosenkarki o pseudonimie sanah. Czy w tym roku uda jej się powtórzyć ten sukces i utrzymać zainteresowanie swoją twórczością? Po wysłuchaniu jej najnowszego produktu, płyty „Irenka”, mogę za klasykiem powtórzyć: przypuszczam, że wątpię… Okładka płyty sanah. Fot. materiał prasowy   Pojawienie się na rynku muzycznym Zuzanny Jurczak , bo tak brzmi prawdziwe imię i nazwisko sanah, było powiewem świeżości na polskiej estradzie, zjawiskiem oryginalnym w zalewie kolejnych podróbek Sarsy czy Bovskiej, którymi jesteśmy karmieni przez choćby TVN na zakończenie programu śniadaniowego. Nie dziwota, że „Melodia” czy „Szampan” stały się przebojami, a płyta „Królowa dram” , z której pochodzą dorobiła się statusu Platynowej Płyty. Sanah otrzymała kilka nominacji do nagrody Fryderyka, na festiwalu w Opolu’20 wygrała w plebiscycie internautów, zdobyła laur dziennikarzy oraz nagrody za muzykę i tekst piosenki „No sory”. W rok po debiutanckiej pły

  „Fisheye” – pełnometrażowy debiut Michała Szcześniaka posiada wszelkie cechy interesującego kina gatunkowego, a jednak odnosi się wrażenie, że nie wszystko poszło tak, jak by tego oczekiwali widzowie, a może i sami twórcy. Julia Kijowska jako Anna w filmie "Fisheye". Fot. materiały prasowe Recenzenci piszący o tym filmie po jego premierze, która miała miejsce na ubiegłorocznym Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film” (od 1 maja 2021 r. „Fisheye” jest dostępny na Netflixie) porównywali go do „Oldboya” Parka Chan-wooka czy „Pokoju” Lenny’ego Abrahamsona. Porównanie to wydaje się być tylko formalnym (wszystkie filmy dotyczą zniewolenia człowieka wbrew jego woli) i mocno naciąganym, bowiem - w pewnym skrócie rzecz ujmując – film Szcześniaka kończy się tam, gdzie wspomniane dzieła zagranicznej kinematografii się zaczynają. Bohaterką „Fisheye” jest Anna Waterman, uzdolniona biotechnolożka, która pracuje nad nową metodą leczenia raka płuc. Poznajemy ją w mom

  Drugi fabularny film Piotra Domalewskiego, twórcy wielokrotnie nagradzanej „Cichej nocy”, nie miał szczęścia do dystrybucji – trzy tygodnie po premierze (25.09.2020 r.) kina ze względu na pandemię zostały ponownie zamknięte. Od jakiegoś czasu szersza publiczność może obejrzeć „Jak najdalej stąd” na platformach streamingowych. Zofia Stafiej jako Ola Hudzik. Fot. materiały prasowe Mimo tych przeciwności film Domalewskiego zdołał zdobyć kilka nagród na ubiegłorocznym Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni (m.in. za scenariusz autorstwa reżysera i debiut aktorski Zofii Stafiej), otrzymał laury na międzynarodowych festiwalach w Cottbus, Chicago, Brunszwik i Dublinie. Polska Akademia Filmowa nominowała film „Jak najdalej stąd” do nagrody Orła w 10 kategoriach. Podczas odbierania Paszportu „Polityki” Piotr Domalewski wyznał, że opowiedziana w filmie historia jest inspirowana zdarzeniami, które były udziałem Piotra Sobocińskiego jr. , autora zdjęć do tego obrazu. Scenarzysta Domal

  „Sexify”, najnowszy oryginalny serial Netflixa z pewnością nie został stworzony z myślą o 60 - letnich zgredach, jak piszący te słowa, ale nawet takie osoby (pod warunkiem, że nie są pruderyjne) mogą go obejrzeć i docenić niezaprzeczalne walory rzeczonej produkcji. Sandra Drzymalska, Aleksandra Skraba i Maria Sobocińska. Fot. Netflix Serial napisany (na podstawie pomysłu Agaty K. Koschmieder)i wyreżyserowany przez Kalinę Alabrudzińską i Piotra Domalewskiego („Cicha noc”) opowiada w ośmiu odcinkach historię trzech koleżanek mieszkających w jednym akademiku, z których jedna, Natalia Dumała (pierwsza tak duża rola świeżo upieczonej absolwentki łódzkiej Filmówki, Aleksandry Skraby ), zafascynowana światem komputerów, gier komputerowych i wszelkich nowości technologicznych postanawia stworzyć aplikację pozwalającą zoptymalizować osiąganie przez kobiety orgazmu. Natalia, jak przystało na studentkę informatyki, ma ogromną wiedzę z zakresu technologii, natomiast kompletnie jest pozbawion