KTO - Kulturalne To i Owo

Na nową płytę Artura Rojka czekałem sześć lat, czyli od momentu wysłuchania debiutanckiej solowej płyty ex-lidera zespołu Myslovitz „Składam się z ciągłych powtórzeń”. 13 marca 2020 roku (w piątek) ukazał się jego „Kundel”.    Okładka płyty "Kundel" Artura Rojka. Fot. materiał prasowy Skąd taki tytuł? Może to mimowolny hołd oddany przez Rojka innemu wybitnemu Ślązakowi, Kazimierzowi Kutzowi, który w książce „Wesoło czyli Smutno” przytacza anegdotę Henryka Wańka o byciu rasowym malarzem, a zakończoną konkluzją: niech mnie Bóg chroni przed tym, żeby być w czymkolwiek rasowym. Ja byłbym raczej po stronie kundli niż pudelków. Bliski tej opinii jest także sam Artur Rojek , który w jednej z wypowiedzi stwierdził: Dla mnie (kundel) to synonim szlachetnej ludzkiej prostoty, ktoś pozornie nieciekawy i wewnętrznie niestandardowy. Kundle są wszędzie i wbrew pozorom często wiedzą najwięcej . Ta nierasowość jest tutaj metaforą czasów, gdy każdy z nas był kimś zwyczajnym, miał

Jeśli jest Dzień Kobiet, to do Ostrowca Świętokrzyskiego przyjeżdża gwiazda. Tak jest od kilku lat. Dla pań (i nie tylko) grali już i śpiewali m.in. Pectus, Kombii, Lady Pank, Michał Milowicz. W tym roku w hali sportowo – widowiskowej wystąpiła grupa Wilki z Robertem Gawlińskim.   Zespół Wilki w Ostrowcu Świętokrzyskim. Fot. Krzysztof Krzak Zespół Wilki zadebiutował w 1992 roku. I od tamtego czasu z większa lub mniejszą aktywnością działa na polskim rynku muzycznym w klasie rok, a potem pop – rock. Nie można powiedzieć, że działa nieprzerwanie, bo z tych 28 lat istnienia, osiem stanowią przerwy. W tym czasie zespół nagrał 7 albumów studyjnych (większość z ich pokryła się złotem lub platyną). Wylansował wiele przebojów, które od lat nucone są przez licznych fanów Wilków. Ale nie tylko, bo któż nie słyszał „Bohemy” czy „Baśki”? Trzeba przyznać, że Robert Gawliński ma niekwestionowany talent do tworzenia chwytliwych   melodii z urozmaiconą rytmiką, niekiedy nawet dość skomp

Pokłosie piątej edycji projektu „Teatr, mama, tata i ja” można oglądać od 21 lutego 2020 roku w Galerii Fotografii Miejskiego Centrum Kultury.   Stanisław Dunin Borkowski i Dariusz Ścisło podczas wernisażu. Fot. K.Krzak Ten społeczno – resocjalizacyjny projekt prowadzony jest przez Teatr Lalki i Aktora „Kubuś” w Kielcach we współpracy z kieleckim Aresztem Śledczym, Świętokrzyskim Centrum Profilaktyki i Edukacji, aktorami, plastykami, wolontariuszami i Oddziałem Świętokrzyskim Związku Polskich Artystów Fotografików. Adresowany jest on głównie do osób osadzonych i ich rodzin, choć emocje, które powstają podczas jego realizacji udzielają się także wszystkim jego uczestnikom. – Ideą projektu „Teatr, mama, tata i ja” była próba zintegrowania na nowo dzieci z rodzicami, którzy odbywają karę osadzenia. Warunki aresztu są trudne, kontakt z dziećmi w nim jest ograniczony. Natomiast praca z relacjami, więź między rodzicem a dzieckiem jest czymś bardzo cennym i ma służyć na lata – po

Z nastrojowym koncertem wystąpił w sobotę, 22 lutego 2020 roku, w Domu Spokojnej Książki w Rżuchowie (gmina Sadowie, powiat opatowski) gitarzysta Paweł Węgier.   Paweł Węgier zagrał w Domu Spokojnej Książki. Fot. K.Krzak Mieszkający na Śląsku Paweł Węgier jest gitarzystą fingerstylowym. - To taka technika gry także na innych niż gitara instrumentach strunowych, która pozwala na zagranie utworów w pełni zaaranżowanych – tłumaczył artysta podczas koncertu. – Przypomina ona grę na pianinie, gdzie lewa ręka pianisty gra basy, a prawa – melodię. W fingerstyle’u kciuk, najlepiej uzbrojony w kostkę zwaną thumping, to basy, a pozostałe palce to melodia. Sprawia to, że solową grę słuchacz odbiera jak grę kilku muzyków, wokalisty, a nawet całego zespołu.   Paweł Węgier w Domu Spokojnej Książki. Fot. K.Krzak   Fingerstyle jest coraz popularniejszy wśród muzyków, a mistrzami uprawiającymi tę technikę są Tommy Emmanuel i Andy McKee, a w Polsce Piotr Krępeć, który dwa lata temu