KTO - Kulturalne To i Owo

W czasach, gdy wiele młodych ludzi i ich rodzin zmaga się z problemem narkomanii, takie filmy, jak „Mój piękny syn” Felixa Van Groeningena są potrzebne, bo mogą stanowić wskazówkę terapeutyczną.   Timothée Chalamet i Steve Carell jako syn i ojciec. Fot. Amazon Studios Film twórcy takich filmów, jak „Boso, ale na rowerze” czy „W kręgu miłości” jest na ekranach polskich kin od 4 stycznia 2019 roku (kino „Etiuda” w Ostrowcu Świętokrzyskim będzie go grało przez trzy pierwsze dni lutego), najogólniej rzecz ujmując, przedstawia zmagania pewnej amerykańskiej rodziny z uzależnieniem najstarszego dziecka od narkotyków. Scenariusz filmu został napisany przez reżysera i Luke’a Daviesa na podstawie dwóch biograficznych książek: ojca i syna. W pierwszej z nich, zatytułowanej „Cudowny chłopiec. Mój uzależniony syn” David Sheff opisuje swoje zmagania z nałogiem dziecka i   swoją walkę o wyrwanie go ze szponów tegoż, a w autobiografii „Tweak: Growing Up on Methamphetamines" jego syn

Monumentalnym utworem Vangelisa „Conquest of paradise” ostrowiecki chór Ad Libitum rozpoczął w poniedziałkowy wieczór (14 stycznia 2019 r.) swój jubileuszowy koncert.   Chór Ad Libitum pod dyrekcją Zdzisława Staniszewskiego. Fot. K.Krzak Historia śpiewających seniorów rozpoczęła się w październiku 2003 roku, kiedy to Marian Majecki stworzył   w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku przy Wyższej Szkole Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim grupę śpiewaczą, która jednocześnie stanowiła pierwszą sekcję rozpoczynającego wówczas działalność ostrowieckiego UTW. Instruktorami śpiewaków – amatorów byli kolejno: Marian Majecki, Janusz Firmanty, Elżbieta Klimas, Wiesława Lelas, Alicja Barańska i Waldemar Sołtys. Siedmioosobowa początkowo grupa miłośników śpiewu z roku na rok powiększała się, by w 2008 roku zwiększyć się do 29 osób. Wówczas część osób przeszła pod skrzydła Miejskiego Centrum Kultury . Pierwszym dyrygentem Ad Libitum została Elżbieta Łukawska, którą po

Miłośnicy mieszanych sztuk walki (MMA) doczekali się wreszcie pierwszego polskiego filmu o swojej ulubionej dyscyplinie sportowej. I to oni głównie od 11 stycznia 2019 roku wypełniają sale kinowe.    Eryk Lubos jako Borys 'Kosa' Kosiński. Fot. Piotr Pędziszewski Ale „Underdog” jest zdecydowanie filmem nie tylko dla wspomnianych wyżej fanów mordobicia na ringu tudzież w klatkach (ba, niektórzy z nich mogą czuć się zawiedzeni zbyt małą ilością scen bksowania). Scenariusz autorstwa Mariusza Kuczewskiego (m.in. „Listy do M 2 i 3”) opowiada historię zawodnika MMA, Borysa „Kosy” Kosińskiego, który dwa lata przed rozpoczęciem akcji właściwej filmu zdobył pas mistrzowski, ale kontrola antydopingowa wykazała, iż nie był „czysty” podczas walki z Denim Takaevem. „Kosa” został zdyskwalifikowany i „dla chleba” podjął pracę jako ochroniarz w klubie nocnym. Po wykryciu pewnych szemranych interesów jego właściciela (mocna rola Jarosława Boberka ) i konflikcie z nim, zatrudnia się

Oj, nie udała się do końca „Zabawa zabawa” Kindze Dębskiej, reżyserce, której poprzednie dwie fabuły (a szczególnie „Moje córki krowy”) zdobyły uznanie krytyków i widzów.   Maria Dębska jak Magda. Fot. Robert Jaworski Nie, żebym się cieszył z porażki, czy łagodniej: z niepełnego sukcesu niewątpliwie sprawnej reżyserki, potrafiącej interesująco opowiadać wciągające historie. Wręcz przeciwnie, bardzo mi szkoda, że „Zabawa zabawa” nie jest filmem „dającym po oczach” w sprawie alkoholizmu kobiecego. Tym bardziej, że poprzedni istotny film na ten poważny i ważny temat („Tylko strach” Barbary Sass z wielką rolą Anny Dymnej) powstał ćwierć wieku temu.    Marcin Dorociński i Agata Kulesza. Fot. Robert Jaworski Może się to wydawać też dziwne z tego względu, że do współpracy scenariuszowej Kinga Dębska zaprosiła Mikę Dunin , osobę dotkniętą w przeszłości chorobą alkoholową, autorkę książek na ten temat i bloga „Emocjonalna izba wytrzeźwień”. Panie opowiadają historię trzech