KTO - Kulturalne To i Owo

  W piątkowy wieczór (23.10.2020 r.) poprzedzający przejście całego kraju w czerwoną strefę epidemiczną w Galerii Fotografii Miejskiego Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim odbył się 239. wernisaż. Tym razem swoje „Fascynacje” pokazała Dominika Jakubowska – Juszczak. "Fascynacje" Dominiki Jakubowskiej-Juszczak. Fot. Krzysztof Krzak Dominika Jakubowska – Juszczak jest z wykształcenia ekonomistką, ale już w dzieciństwie, gdy otrzymała w prezencie pierwszy aparat fotograficzny, uległa fascynacji sztuką robienia zdjęć. Okazała się ona na tyle silna, że artystka kontynuuje ją także w dorosłym życiu, udatnie łącząc pasję z byciem mamą i żoną. Od dziewięciu lat jest członkiem Fotoklubu „Galeria” działającym przy Miejskim Centrum Kultury w Ostrowcu Świętokrzyskim. Tu, pod okiem starszych i bardziej doświadczonych kolegów fotografików, szlifuje swój talent fotograficzny i prezentuje swoje dokonania na Dorocznej Wystawie Fotoklubu „Galeria” MCK. Ale Jakubowska – Juszczak może s

  Po powtórce znakomitych „Nart Ojca Świętego” i przedstawieniu historycznym „Halo, halo, tu mówi Warszawa” TVP pokazała (19 października 2020 r.) „Cud biednych ludzi”, kolejny spektakl wpisujący się w religijno – patriotyczny profil tej najbardziej masowej sceny teatralnej w Polsce. Scena zbiorowa. Fot. materiał prasowy Za plus tej realizacji w reżyserii Zbigniewa Lesienia należy z całą pewnością uznać fakt, iż przybliżyła ona sporej grupie widzów osobę Mariana Hemara – dramaturga. Zdecydowanie bardziej znany jest on jako autor tekstów nuconych do dzisiaj takich szlagierów, jak „Kiedy znów zakwitną białe bzy”, „Nikt, tylko ty”, „Upić się warto” czy „Wspomnij mnie”, które wraz z innymi wypełniły znakomite przedstawienie „Hemar” zrealizowane pod koniec lat 80. ubiegłego wieku przez Wojciecha Młynarskiego w warszawskim Teatrze Ateneum. Sztuka „Cud biednych ludzi” powstała w okresie międzywojennym, a jej premiera planowana była na październik 1939 roku. Wybuch II wojny światowej spowo

  19 października 2020 roku w wieku 67 lat zmarła Ewa Głowacka, wybitna polska tancerka, wieloletnia solistka Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Ewa Głowacka podczas wernisażu w Ostrowcu Świętokrzyskim. Fot. K.Krzak Na scenie wykreowała wiele ról z klasyki baletu, wśród nich tytułową postać w „Giselle”, Odettę – Odylię w „Jeziorze łabędzim”, Królową Driad w „Don Kichocie”, Królową Śniegu w „Dziadku do orzechów” i wiele innych. Jej talent i sztuka nie tylko zachwycały miłośników tańca, ale również inspirowały innych artystów, miedzy innymi malarkę Wandę Badowską – Twarowską, której prace prezentowane były pięć lat temu w Galerii BWA w Ostrowcu Świętokrzyskim, mieście, z którego wywodziły się korzenie Ewy Głowackiej. To tu, w roku 1896 roku, niejaki Tomasz Głowacki, pradziadek wybudował cegielnię, która przez wiele lat prosperowała w mieście, a wraz z fabryką materiałów ogniotrwałych Władysława Klepackiego dała początek Ostrowieckim Zakładom Materiałów Ogniotrwałych. Artys

  Jakub Małecki (nie mylić z Robertem, autorem powieści kryminalnych) należy do dość wąskiej grupy pisarzy, na których książki się czeka. W połowie września 2020 roku miłośnicy twórczości autora „Dygotu” otrzymali jego nową powieść zatytułowaną „Saturnin”.   Okładkę książki zaprojektował Paweł Szczepanik. Fot. K.Krzak Jej ukazanie zapowiadał wielokrotnie sam Jakub Małecki w licznych spotkaniach on line, w których uczestniczył w pierwszym okresie pandemii. Sprytnie unikał   przy tym odpowiedzi na pytania mogące zdradzić choćby w zarysie zarys fabuły, a także strukturę kompozycyjną powieści. Zdradzał jedynie tytuł, który stanowi imię męskie, rzadko spotykane, dziwne i nielubiane przez jedną z dwóch postaci je noszących. Wyjaśnienie okoliczności jego otrzymania przez młodszego z mężczyzn, 30 – letniego Saturnina Markiewicza, stanowi tylko jeden, choć nie najważniejszy, wątek powieści Małeckiego. Dużo istotniejszy i bardziej fascynujący jest wątek dziadka Tadeusza i jego siostry Ireny.