KTO - Kulturalne To i Owo

Teatr im. Żeromskiego w Kielcach miał pokazać 18 kwietnia 2020 roku sztukę „Twardy gnat, martwy świat”. I jak planował, tak zrobił. Tyle, że pokaz odbył się – z wiadomych powodów – on-line.   Antonis Skolias, Andrzej Plata, Zuzanna Skolias. Fot. Mateusz Wajda „Twardy gnat, martwy świat” to jedno z przedstawień najdłużej utrzymujących się w repertuarze kieleckiej sceny (z przerwami grane jest od 1 marca 2014 roku, czyli od dnia premiery). Sztukę napisał kielczanin, Mateusz Pakuła , na zamówienie Teatru im. Żeromskiego (podobnie jak i wcześniejszą sztukę „Mój niepokój ma przy sobie broń”). „Twardy gnat…” stanowi też drugą część dyptyku teatralnego, którego pierwszą część, „Na końcu łańcucha” pokazał Teatr im. Osterwy w Lublinie.   Andrzej Plata. Fot. Mateusz Wajda/Teatr Żeromskiego w Kielcach Mateusz Pakuła zastosował w tej pracy autorską metodę tak zwanego „bad writingu”, który w skrócie rzecz ujmując polega na tym, by na podstawie złych tekstów tworzyć dobrą sztu

Mało która literatura dramatyczna dostarczyła tak wielu charakterystycznych postaci, jak literatura rosyjska, zwłaszcza XIX-wieczna. Nie dziwi więc fakt, że wciąż sięga się po takie sztuki, jak „Ożenek” Mikołaja Gogola sprzed 184 lat. Scena zbiorowa. Fot. Gdyńskie Centrum Kultury Problemy poruszane przez Gogola w „Ożenku” wydają się być dzisiaj mocno zdezaktualizowane. W obecnych czasach posażne panny, takie jak Agafia Tichonowna raczej nie zabiegają (przynajmniej aż tak jak wspomniana wyżej właścicielka niebagatelnego majątku) o zdobycie męża na stanowisku, a tym bardziej z określonej rodziny, by podnieść tym samym pozycję społeczną. A i kawalerowie kierują się przy wyborze partnerki życiowej zgoła innymi powodami niż posag wybranki. Należałoby więc traktować sztukę Mikołaja Gogola jako historyczny obraz pierwszej połowy 19. stulecia, mentalności ówczesnego społeczeństwa nie tylko rosyjskiego. Rozpatrując natomiast czysto literaturoznawcze aspekty „Ożenku” przypomnieć

Nie tylko spektakle profesjonalnych scen można zobaczyć on-line w czasie trwającej przymusowej kwarantanny wywołanej wirusem COVID-19. Teatr Młodzieżowy „bezprzerwy” pokazał 11 kwietnia 2020 roku spektakl „Damy i huzary” Aleksandra Fredry.   W.Sobczak, B.Bandrowski, J.Spiżewski, M.Turczyk i k.Kusztal. Fot. MOK "Amfiteatr" Działający przy Miejskim Ośrodku Kultury „Amfiteatr” w Radomiu powstał trzy lata temu w ramach warsztatów teatralnych realizowanych ze środków Budżetu Obywatelskiego. Prowadzi go absolwentka Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Radomiu, Katarzyna Dorosińska , aktorka miejscowego Teatru Powszechnego im. Jana Kochanowskiego, na deskach którego zagrała wiele różnorodnych ról, w tym Leę w „Dybuku”, Marlenę Dietrich w spektaklu „Piaf”, tytułową postać w „Annie Kareninie”, Alice w „Seksie dla opornych” czy Fruzię w „Damach i huzarach” w inscenizacji Macieja Wojtyszki. Pierwszą premierą, wystawioną w maju 2018 roku, była farsa hi

Równo cztery miesiące po premierze, 7 kwietnia 2020 roku, Teatr Żydowski w Warszawie udostępnił on-line spektakl „Berek” Łukasza Chotkowskiego i Mai Kleczewskiej.  Piotr Sierecki, Jerzy Walczak, Marcin Błaszak i Marek Węglarski. Fot. Magda Hueckel Mimo zbieżności tytułu ze sztuką Marcina Szczygielskiego grana swego czasu w warszawskim Kwadracie, „Berek” wystawiony przez Teatr Żydowski ma zdecydowanie inną formę, treść i przesłanie. Bohaterem scenicznego utworu Łukasza Chotkowskiego jest Berek Joselewicz (1764 – 1809), jeden z najbardziej znanych bohaterów pochodzenia żydowskiego zasłużonych dla niepodległości Polski. W 1794 roku sformułował on Pułk Lekkokonny Starozakonny, który wziął udział w insurekcji   kościuszkowskiej. Powstanie tej żydowskiej formacji zbrojnej ogłosił sam Kościuszko, natomiast Joselewicz wraz z innym Żydem, Józefem Aronowiczem zredagował w języku jidysz odezwę do współbraci, wzywającą ich do walki o niepodległość ojczyzny (wykorzystują ją au