KTO - Kulturalne To i Owo

Jeśli sukces komedii mierzyć częstotliwością i intensywnością wybuchów śmiechu na widowni, to „Mayday”, którą wyreżyserował Sam Akina, jest jednym z najlepszych polskich filmów ostatnich lat w swoim gatunku. Publiczność śmieje się bowiem często i szczerze.   Adam Woronowicz i Piotr Adamczyk. Fot. materiał prasowy Sam Akina ma doświadczenie w tworzeniu dobrych komedii – to on stoi (jako reżyser i scenarzysta) za sukcesem trylogii „Planeta Singli”. Tym razem zajął się komedią Raya Cooneya , która triumfalnie zagościła na deskach wielu teatrów na całym świecie, w tym także w Polsce. Teatromani, którzy oglądali „Mayday” na scenie nie powinni się jednak spodziewać przeniesienia na ekran w skali jeden do jednego. Scenarzyści wersji filmowej (poza reżyserem są nimi także Jules Jones, Wojciech Pałys i Hanna Węsierska) zachowali główny wątek angielskiej farsy, czyli bigamię głównego bohatera, dostosowując go do realiów polskich. W filmowym „Maydayu” jest nim Jan Kowalski, warszawsk

Tuż przed świętami Bożego Narodzenia na afisz Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach trafił po raz pierwszy w 140 - letniej historii tej sceny „Wiśniowy sad” Antoniego Czechowa. Wyreżyserował go Krzysztof Rekowski.    Na pierwszym planie: Krzysztof Ogłoza. Fot. Krzysztof Bieliński Z tą ostatnią sztuką autora „Trzech sióstr” od początku były problemy. Antoni Czechow uważał „Wiśniowy sad” za komedię z elementami farsy (!). Tymczasem realizujący go prapremierowo w styczniu 1904 roku wielki Konstanty Stanisławski nadał sztuce charakter wybitnie dramatyczny, czy wręcz tragiczny. To nie spodobało się Czechowowi do tego stopnia, że na premierowym spektaklu pojawił się dopiero na początku II aktu. Koncepcja autora wydaje się bliska reżyserowi kieleckiej premiery, który – co wynika z jego wypowiedzi dla mediów – dostrzega w utworze Czechowa elementy „poetyckiej komedii czy lekkiej groteski, ironii”. Jednocześnie Krzysztof Rekowski mówi: „ Dla mnie to opowieść o marnowaniu wspó

W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia Roku Pańskiego 2019 cała Polska zamarła. Wszyscy jej obywatele zasiedli tuż po godzinie 20 przed odbiornikami telewizyjnymi, w których TVP 2 emitowała benefis z okazji 30 – lecia działalności artystycznej Zenona Martyniuka, kultowej postaci oficjalnej kultury polskiej.  Benefis Zenka Martyniuka w TVP2. Screen: K.Krzak Informacje o tym programie przez niemal cały grudzień podawały wiodące programy informacyjne telewizji państwowej, w spocie zapowiadającym to wiekopomne wydarzenie wystąpił sam prezes Jacek Kurski , a zaproszone gwiazdy (m.in. Izabela Trojanowska) nie ukrywały swojego oszałamiającego szczęścia tym faktem spowodowanego. Bohater benefisu na swoim profilu twe eterowym napisał skromnie: „ Oglądajcie! Tak wielkiego wydarzenia muzycznego nie było w telewizji od czasu koncertu najwspanialszej ABBY!”. Złośliwcy od razu to skomentowali: jaki kraj, taka ABBA. Ale złośliwcami nie warto się przejmować. Najważniejsze, że – jak twierdzi p

Ponad osiem lat czekał Ostrowiec Świętokrzyski na prezentację monodramu „Rewolucja balonowa” w wykonaniu Katarzyny Marii Zielińskiej – Jaworskiej, rodowitej ostrowczanki.  Katarzyna Zielińska - Jaworska w "Rewolucji balonowej". Fot. K.Krza k Premiera sztuki w reżyserii Sławomira Batyry odbyła się 27 listopada 2011 roku w Teatrze Powszechnym w Warszawie i od tamtego czasu był pokazywany w wielu miejscach w Polsce, zdobywając bardzo pochlebne recenzje, a Katarzyna M. Zielińska – Jaworska zdobyła za kreację w tym monodramie nagrodę publiczności na 3. Koszalińskich Konfrontacjach Młodych m-teatr w 2012 roku. „Rewolucja balonowa” została napisana przez Julię Holewińską („Ciała obce”) specjalnie dla tej aktorki. Obie panie są przedstawicielkami pokolenia, którego dzieciństwo i wczesna młodość przypadła na lata przełomu politycznego, społecznego i kulturowego, czyli na lata 80./90. Równolatką dramaturżki i aktorki jest również Wiktoria, bohaterka ich wspólnego dzieła