KTO - Kulturalne To i Owo

  „Coś ty TVP uczynił, Norwidzie?”   - chciałoby się rzec parafrazując słowa autora „Promethidiona” po obejrzeniu i wysłuchaniu koncertu z wykorzystaniem jego poezji w telewizji narodowej.   Martyna Byczkowska i Maciej Musiał. Źródło: Facebook Teatru TVP Koncert „Ty mnie do pieśni pokornej nie wołaj” miał swoją premierę w TVP Kultura 24 września 2021 roku dokładnie w dzień 200. rocznicy urodzin poety, z której to przyczyny Cyprian Kamil Norwid jest jednym z patronów bieżącego roku. Żeby w narodzie utrwalić to wydarzenie koncert powtórzono trzy dni później, nie wiedzieć czemu   w paśmie zwyczajowo zarezerwowanym dla spektakli Teatru Telewizji . Swoją drogą ciekawym wydaje się, że Norwid dostąpił zaszczytu patronowania rokowi w kraju, którego władza głosi wyjątkowość narodową pod wszelkimi względami. A przecież nikt tak jak on nie obnażał wad Polaków, pisząc na przykład „ Polacy są wspaniałym narodem i bezwartościowym społeczeństwem”, „Gorzki to chleb jest polskość” czy „Naród, któr

  Dzień po targowisku hipokryzji (21 września 2021 r.), jaką była gala finałowa XX Festiwalu „Dwa Teatry”, na której padło wiele frazesów gloryfikujących Teatr Telewizji, po cichu, odbyła się premiera najnowszej sztuki Iwana Wyrypajewa „Badania ściśle tajne. New Constructive Ethics” w reżyserii autora. Karolina Gruszka jako Monika Borowska. Fot. TVP Spektakl pokazała TVP Kultura, a więc antena dość niszowa, do czego przyczynił się w dużej mierze obecny zarząd TVP poprzez częste zmiany osób na kierowniczych stanowiskach tej stacji, a także zmianę profilu tejże na tę „jedynie słuszną”, zgodną z linią rządzącej partii. Nic więc dziwnego, że „Badania ściśle tajne”, pozbawione szerszej promocji stały się poniekąd spektaklem „ściśle tajnym”. I – jak to mówią niektórzy – nie ma dziwne, jeśli wsłuchać się w kwestie wypowiadane przez trójkę bohaterów tekstu Iwana Wyrypajewa („Sny”, „Tlen”, „Letnie osy kąsają nas nawet w listopadzie”). Wiktoria Filus jako Rachel. Screen:K.Krzak Ci bohaterow

Opera to nie moja bajka, choć kilka obejrzanych przedstawień mam na swoim koncie. Obejrzenia „Halki” w TVP Kultura (29 marca 20120 r.) nie mogłem sobie odmówić z kilku powodów. Scena zbiorowa. Screen:KK Przede wszystkim zadziałały tu dwa nazwiska: Mariusz Treliński i Piotr Beczała. Ten pierwszy, który 30 lat temu zadebiutował udanie filmem „Pożegnanie jesieni” na podstawie powieści Witkacego od kilkunastu lat odnosi niekwestionowane sukcesy jako reżyser najwybitniejszych dzieł operowych na scenach wielu państw, m.in. w Staatsoper w Berlinie, Teatrze Maryjskich w Sankt Petersburgu, Operze Waszyngtońskiej czy Operze w Bratysławie. Sztandarowe dzieło Stanisława Moniuszki Treliński wystawił tym razem na scenie austriackiego Theater an der Wien . Premiera odbyła się 15 grudnia minionego reku, a 11 lutego   2020 roku „Halka” zagościła na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w Warszawie. Oczywiście, w zmienionej obsadzie. W tej austriackiej, którą pokazała TVP Kultura, par

„Widnokrąg” jako teatralna realizacja powieści Wiesława Myśliwskiego zaistniał w Teatrze im. Stefana Żeromskiego w Kielcach 6 stycznia 2019 roku, inaugurując obchody 140-lecia istnienia tej sceny. 24 marca 2020 roku przedstawienie pokazała TVP Kultura.    Wojciech Niemczyk jako Narrator. Fot. Krzysztof Bieliński/Teatr Żeromskiego w Kielcach Przedstawienie jest dość monumentalne, trwa trzy godziny, przez scenę przewija się sporo różnych postaci, które odegrały większą lub mniejszą rolę w życiu głównego bohatera – narratora, Piotrusia-Piotra, stworzonego przez wybitnego polskiego pisarza, Wiesława Myśliwskiego w powieści „Widnokrąg” wydanej w 1996 roku, a w następnym roku nagrodzonej literacką Nagroda Nike. Adaptacji tego autobiograficznego w dużym stopniu utworu podjął się Radosław Paczocha , który wbrew panującej wśród adaptatorów modzie nie uzupełnił autora wstawkami z innych twórców czy też „złotymi myślami” z innych dzieł samego Myśliwskiego. Pozostał wierny pierwowzorow