Natalia Sikora zaśpiewa na "Wielkim Ogniu", a tymczasem...

Niemal równo rok po płycie „Tribute to Mira Kubasińska” z utworami legendarnej wokalistki zespołu Breakout, Natalia Sikora wydała kolejny studyjny krążek zatytułowany „Ailatan”.

Ten tajemniczo brzmiący tytuł to nic innego, jak imię artystki pisane wspak. O Natalii Sikorze stało się głośno, gdy w 2013 roku wzięła udział w drugiej edycji talent show TVP 2 „The Voice of Poland”, którą zresztą wygrała. Wtedy już była ona laureatką Grand Prix i nagrody dziennikarzy 26. Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu i absolwentką Wydziału Aktorskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. W tym samym, 2013 roku, Sikora związała się ze stołecznym Teatrem Polskim, gdzie zagrała m.in. Rachelę w „Weselu” czy Polyksenę w „Hekabe”. Współpracowała z teatrem „Scena Prezentacje”, Pożarem w burdelu, Teatrem Polonia i Nowym Teatrem im. Witkacego w rodzinnym Słupsku (wystąpiła tu jako Sally Bowles w „Cabarecie”). 

Mimo tych stricte dramatycznych przedsięwzięć, Natalia Sikora najbardziej utożsamiana jest ze śpiewaniem. Brawurowymi interpretacjami piosenek Wysockiego i zespołu Lube triumfowała na festiwalach piosenki w Opolu i Zielonej Górze. Jest niezrównaną interpretatorką piosenek Janis Joplin, co pokazała m.in. w spektaklu Teatru Muzycznego Capitol we Wrocławiu.

„Ailatan” (wydawnictwo: Agora) jest piątą studyjną płytą w dorobku fonograficznym Natalii Sikory. To płyta bardzo osobista i autorska, zważywszy na fakt, iż wokalistka jest autorką wszystkich tekstów piosenek  (poza jednym wyjątkiem: „Ostrożnie, to moje serce” autorstwa Marka Gaszyńskiego); współskomponowała muzykę do kilku (z dwunastu) utworów. Autorami muzyki są także: Dariusz Kozakiewicz (gitarzysta Tadeusza Nalepy i Perfectu), Paweł Stankiewicz, Paco Sarr (główny aranżer płyty), Jacek Perkowski i Wojciech Ruciński. Realizatorem nagrań jest Leszek Kamiński, współtwórca fonograficznych sukcesów m.in. Edyty Bartosiewicz, Varius Manx i Hey.

A jednak wydaje się, że płyta jest w ogólnym „odsłuchu” nieco monotonna, poszczególne piosenki są do siebie dość podobne, choć twórcy zadbali o formalną różnorodność. Mamy więc tutaj kompozycje stricte rockowe („Kula”), balladowe („Przecież mnie znasz”, „Echo”), bluesowe („Kto kocha”, „Tu blues!”). Teksty też nie porywają jakąś szczególną oryginalnością, no, może poza najciekawszą z wszystkich piosenek „Fatamorganą”, choć to też motyw ograny w twórczości piosenkowej. Wokalnie „Ailatan” też niczym nie zaskakuje. Ba, wydaje się, że Sikora zdecydowanie bardziej intrygująco brzmi w coverach i standardach klasyków muzyki rockowo – jazzowo – popowo – bluesowych. Dlatego z niecierpliwością czekam na jej koncert „Tribute to Mira” podczas XIII Festiwalu Muzycznego im. Miry Kubasińskiej „Wielki Ogień”, który odbędzie się 13 lipca tego roku w amfiteatrze w Ostrowcu Świętokrzyskim. Początek o godzinie 20.30, wstęp wolny.